Henri de Toulouse-Lautrec, Le Divan (รายละเอียด), ประมาณปี 1893, น้ำมันบนกระดาษแข็ง, 54 x 69 ซม., เซาเปาโล, พิพิธภัณฑ์ศิลปะแห่งเซาเปาโลนั่งชาโตบริอง©พิพิธภัณฑ์ศิลปะเซาเปาโล / ภาพถ่าย©João Musa

การปฏิเสธสามประการเป็นเงื่อนไขของวิสัยทัศน์ปัจจุบันของ Toulouse-Lautrec (1864-1901): เขาจะดูหมิ่นค่านิยมของชนชั้นของเขาละเลยตลาดงานศิลปะใช้ประโยชน์จากโลกแห่งความบันเทิงยามค่ำคืนของปารีสและการมีเพศสัมพันธ์ที่มีราคาโดยมองลงไปที่มัน . การปลดปล่อยรูปแบบและการเสียดสีที่ดีที่สุดของงานจะเป็นเครื่องพิสูจน์ วิสัยทัศน์ที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับความทันสมัยตามแบบฉบับของปี 1970 และ 1980 จะต้องถูกแทนที่ด้วยอีกมุมมองหนึ่งที่เป็นบวกมากกว่า นิทรรศการนี้ซึ่งรวบรวมผลงานประมาณ 200 ชิ้นต้องการให้ทั้งคู่ลงทะเบียนศิลปินอีกครั้งและดึงความเป็นเอกพจน์ของเขาออกมา

ความขัดแย้งเป็นที่ประจักษ์เท่านั้นในขณะที่ Lautrec เองก็ทำหน้าที่ในฐานะทายาทคนหนึ่งในเครือข่ายการพิชิตพื้นที่สาธารณะและผู้สมรู้ร่วมคิดของโลกที่เขาแปลด้วยพลังที่ไม่เหมือนใครบางครั้งก็เป็นความผ่อนผัน ดุเดือดทำให้ "ชีวิตปัจจุบัน" เข้มข้นและมีความหมายมากขึ้นโดยไม่ต้องตัดสิน แทนที่จะเชื่อมโยงเขากับภาพล้อเลียนที่พยายามทำร้ายแม้กระทั่งความอัปยศอดสูเขาต้องเชื่อมโยงกับแนวฝรั่งเศสที่แสดงออกอย่างฉับพลันตลกขบขันและตรงไปตรงมา (Yvette Guilbert จะพูด) ซึ่งมีชื่อรวมถึงชื่อ: Ingres, Manet , เดอกาส์. เช่นเดียวกับพวกเขายิ่งไปกว่านั้น Lautrec ยังทำให้การถ่ายภาพเป็นพันธมิตรของเขา

มากกว่าศิลปินคนอื่น ๆ ในศตวรรษที่ XIX เขาเชื่อมโยงตัวเองกับช่างภาพมือสมัครเล่นหรือมืออาชีพตระหนักถึงพลังของพวกเขาทำหน้าที่โปรโมตเหมาะสมกับเอฟเฟกต์ของพวกเขาในการค้นหาการเคลื่อนไหว ที่เก็บภาพถ่ายของ Lautrec เข้าร่วมยิ่งกว่านั้นการปฏิบัติของการเล่นของชนชั้นสูงเกี่ยวกับรูปลักษณ์และตัวตนที่แลกเปลี่ยนกันอย่างมีความสุขหมายถึงการบอกว่าชีวิตและภาพวาดไม่จำเป็นต้องโค้งงอถึงขีด จำกัด ธรรมดาหรือ สำหรับเหล่าเปรี้ยวจี๊ด “ มนต์เสน่ห์ทุกสิ่ง” สรุปThadée Natanson

ตั้งแต่ปี 1992 ซึ่งเป็นวันที่ศิลปินชาวฝรั่งเศสย้อนหลังครั้งสุดท้ายนิทรรศการหลายแห่งได้สำรวจความเชื่อมโยงระหว่างผลงานของตูลูส - เลาเทรคกับ "วัฒนธรรมแห่งมงต์มาร์ต" ซึ่งเขาจะเป็นทั้งคนในประวัติศาสตร์และผู้ดูถูก แนวทางทางสังคมวิทยานี้มีความสุขจากสิ่งที่บอกเราเกี่ยวกับความคาดหวังและความกังวลในช่วงเวลานั้นได้ลดขอบเขตของศิลปินที่มีต้นกำเนิดความคิดเห็นและสุนทรียภาพแบบเปิดที่เก็บรักษาไว้จากสิ่งล่อใจที่อยากรู้อยากเห็น Lautrec ไม่เคยตั้งตัวเป็นผู้กล่าวหาความชั่วร้ายในเมืองและสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์

โดยกำเนิดการฝึกฝนและทางเลือกในชีวิตของเขาเขาอยากจะเป็นล่ามที่ตลกขบขันและตลกขบขันซึ่งเป็นมนุษย์ที่น่ากลัวในแง่ของ Daumier และ Baudelaire ซึ่งเป็นคำถามที่จะทำให้สาธารณชนเข้าใจได้ดีขึ้น วันนี้. ด้วยการเน้นน้ำหนักของบริบทหรือคติชนของมูแลงรูจเราได้มองไม่เห็นความทะเยอทะยานด้านสุนทรียศาสตร์และบทกวีซึ่ง Lautrec ลงทุนในสิ่งที่เขาเรียนรู้จาก Princeteau, Bonnat และ Cormon

เมื่อการติดต่อของเขาพิสูจน์ Manet, Degas และ Forain ทำให้เขาตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1880 เพื่อเปลี่ยนความเป็นธรรมชาติที่ทรงพลังของเขาให้กลายเป็นรูปแบบที่คมชัดและกัดกร่อนมากขึ้น ไม่มีวิวัฒนาการเชิงเส้นและสม่ำเสมอสำหรับทุกสิ่ง: ความต่อเนื่องที่แท้จริงสามารถสังเกตได้ทั้งสองด้านของอาชีพการงานสั้น ๆ ของเขา หนึ่งในนั้นคือองค์ประกอบการเล่าเรื่องที่ Lautrec มองข้ามไปจากที่น้อยกว่าที่คิด เธอกระตือรือร้นเป็นพิเศษเมื่อเข้าใกล้ความตายราวปี 1900 เมื่ออาชีพของเธอในฐานะจิตรกรประวัติศาสตร์ต้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นหวัง

มิติอื่น ๆ ของงานที่ควรเชื่อมโยงกับการเรียนรู้คือความปรารถนาที่จะเป็นตัวแทนของเวลาและในไม่ช้าที่จะปรับใช้ระยะเวลาแทนที่จะหยุดโมเมนตัม Lautrec ได้รับการสนับสนุนจากความหลงใหลในการถ่ายภาพและการพากย์เสียงของ Degas ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากโลกของนักเต้นและนักประดิษฐ์สมัยใหม่ Lautrec ไม่เคยหยุดนิ่งในการปรับรูปแบบเวลาอวกาศของภาพ

ทันทีที่ผลงานตกอยู่ในการสังเคราะห์ที่โดดเด่นของยุค 1890 เปิดโดยโปสเตอร์การปฏิวัติของมูแลงรูจ Lautrec ได้พัฒนากลยุทธ์ระหว่างปารีสบรัสเซลส์และลอนดอนซึ่งนิทรรศการเน้นย้ำด้วยการแยกแยะใบหน้าสาธารณะของผลงานของเขาจากด้านข้าง ความลับมากขึ้น Lautrec ยกเลิก Salon อย่างเป็นทางการไม่ใช่พื้นที่สาธารณะหรือรูปแบบขนาดใหญ่ พิสูจน์ได้ว่าเขากำลังมองหาเช่น Courbet และ Manet ต่อหน้าเขาสำหรับการเปลี่ยนแปลงในภาพวาดประวัติศาสตร์โดยการสำรวจสังคมสมัยใหม่ในหลาย ๆ ใบหน้าเหล่านี้ซึ่งมักจะต่อต้านการตกแต่ง เขามีความสุขกับการชมมงต์มาตร์ที่เขาเฉลิมฉลองให้กับชนชั้นสูงแห่งความสุขและนักบวชแห่งรองในลักษณะของเบาเดแลร์นั้นปฏิเสธไม่ได้ ซ่องโสเภณียังเสนอพื้นที่ให้เธอได้สัมผัสกับความเป็นอิสระและอำนาจที่ไม่เหมือนใครอย่างไรก็ตามพวกเขาอาจจะขัดแย้งกัน

ผู้ที่กระตือรือร้นไม่รู้จักพอ Lautrec ได้ปรับปรุงวิธีการสื่อสารกระแสไฟฟ้าของแคนแคนอย่างรวดเร็วความสดใสของแสงที่ทันสมัยและไข้ของลูกค้าที่มอบให้กับส่วนเกิน การเคลื่อนไหวที่ไม่มีสิ่งใดยับยั้งได้สลายตัวต่อหน้าต่อตาเราซึ่งนำไปสู่โปสเตอร์ที่มีชีวิตชีวาที่สุดเช่นภาพพิมพ์ของLoïe Fuller และแผงโดย La Goulue รวมถึงภาพยนตร์ด้วย ที่นี่มีความบ้าคลั่งของความเร็วและความสามารถในยุคก่อนอนาคตซึ่งรวบรวมการควบม้าการพายเรือคาบาเร่ต์ไข้ velocipedic ในรถยนต์ อย่างไรก็ตามแม้แต่เวทมนตร์ของเครื่องจักรก็ไม่สามารถลดทอนความเป็นมนุษย์ของภาพวาดและภาพพิมพ์ของเขาได้เสมอไป

เช่นเดียวกับนักเขียนที่เขาได้รับเลือกซึ่งมักคุ้นเคยกับ Revue Blanche Lautrec สามารถปรับความแตกต่างของภาพและความปรารถนาที่จะยกระดับชีวิตสมัยใหม่ไปสู่ตำนานใหม่

การเชื่อมโยงภาพวาดวรรณกรรมและสื่อใหม่นิทรรศการพบว่าใกล้เคียงที่สุดกับพยาบาลผดุงครรภ์ที่ไม่สมัครใจของศตวรรษที่ XNUMX

นิทรรศการ Toulouse-Lautrec ข้อมูลที่เป็นประโยชน์

ชั่วโมง:

• วันจันทร์วันพฤหัสบดีและวันอาทิตย์เวลา 10:20 น. ถึง XNUMX:XNUMX น.
• วันพุธวันศุกร์และวันเสาร์ตั้งแต่ 10 น. ถึง 22 น.
• ปิดทุกสัปดาห์ในวันอังคาร

ราคา

• 15 €, TR 11 € (อายุ 16-25 ปี, ผู้หางานและครอบครัวใหญ่)
• ฟรีสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 16 ปีผู้ได้รับผลประโยชน์ทางสังคมขั้นต่ำ

การเข้าถึง:

• รถไฟใต้ดินสาย 1 และ 13 "Champs Élysées-Clemenceau" หรือสาย 9 "Franklin D. Rossevelt"

ข้อมูลและการจอง: www.grandpalais.fr