©เดวิดเรย์นัล

นิทรรศการ Memoria: tales of another History เป็นแนวคิดของความทรงจำร่วมที่ประกอบด้วยนิทานเรื่องราวคำถามและประสบการณ์มากมายที่กระจัดกระจายอยู่ตามความทรงจำส่วนตัวและความทรงจำส่วนตัวของเรา มีการเปิดเผยที่นี่ผ่านผลงานของศิลปินชาวแอฟริกัน 14 คนที่มีผลงานเกี่ยวกับการสร้างส่วนรวมซึ่งเป็นผลงานที่เป็นสากลซึ่งช่วยต่ออายุการสร้างสรรค์ร่วมสมัยของเราจากแอฟริกาและผู้พลัดถิ่น เมื่อคำพูดและความทรงจำถูกลืมถูกฆ่าถูกลบหรือตัดทอนการเปิดเผยการเล่าเรื่องทำให้เรื่องราวพหูพจน์อยู่ร่วมกันและเปิดเผยสิ่งที่ไม่ได้พูดจากนั้นจะกลายเป็นเรื่องฉุกเฉินที่ศิลปินรับเชิญทั้งสิบสี่คนตอบสนองต่อเหตุการณ์นี้ ผลงานของพวกเขานำเสนอโดดเด่นสำหรับความปรารถนาที่จะก้าวข้ามขอบเขตของศิลปะเพื่อ“ รวมตัวกันที่อื่น” และเพื่อแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของบุคคลทั่วไปของเราและประวัติศาสตร์ร่วมกันในท้ายที่สุด ผลงานที่เลือก ได้แก่ จิตรกรรมสิ่งทอประติมากรรมวิดีโอหรือแม้แต่การแสดง พวกเขาสร้างการเดินทางที่สะท้อนให้เห็นถึงการอ่านส่วนต่างๆของประวัติศาสตร์ที่เข้าใจผิดและความเชื่อที่เปิดเผยโดยทั่วไปเกี่ยวกับทวีปแอฟริกา ผ่านสื่อที่มีหลายหลากผลงานนี้ส่งมอบสาระสำคัญและแสดงให้เราเห็นศิลปินที่มีการฝึกฝนอย่างมุ่งมั่นแข็งแกร่งในพลังในการเล่าเรื่องยึดติดกับภูมิศาสตร์ที่ผันผวนและในช่วงเวลาของพวกเขา ขนาดของเคสMÉCA, Memoria: เรื่องเล่าของประวัติศาสตร์อื่นยินดีต้อนรับจนถึงวันที่ 21 สิงหาคมผลงานของศิลปินที่ยังจัดแสดงน้อยในฝรั่งเศส: Georgina Maxim, Na Chainkua Reindorf, Enam Gbewonyo, Tuli Mekondjo หรือแม้แต่Josèfa Ntjam นอกจากนี้ยังมีพื้นที่สำหรับผลงานของศิลปินที่มีชื่อเสียงในแวดวงศิลปะร่วมสมัยเช่น Otobong Nkanga, Bouchra Khalili, Mary Sibande, Wangechi Mutu

14 ศิลปิน 26 ผลงานและ 54 ประเทศ

โซฟีซึ่งเป็นอวตารที่ประเสริฐและมีเมตตากรุณาของ Mary Sibande ชาวแอฟริกาใต้ซึ่งเป็นผู้เปิดเส้นทางนิทรรศการเชิญชวนให้เราตรวจสอบประวัติศาสตร์ของประเทศของเธออีกครั้งผ่านเรื่องราวครอบครัวของเธอเอง เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและกล้าหาญซึ่งศิลปินให้การแสดงความเคารพอย่างเชี่ยวชาญในงานอนุสรณ์ที่พิถีพิถัน (การถ่ายภาพและประติมากรรมในระดับมนุษย์ที่สร้างขึ้นโดยตัวศิลปินเอง) “ Mary Sibande เล่าเรื่องราวของครอบครัวของเธอเองซึ่งผู้หญิงทุกคนเป็นคนรับใช้ในการรับใช้คนผิวขาวภายใต้ระบอบการแบ่งแยกสีผิวตั้งแต่ปี 1948 ถึง 1991 โซฟีเป็นชื่อสามัญที่คนผิวดำมอบให้เพื่อหลีกเลี่ยงการตั้งชื่อโดยชาวแอฟริกาใต้ ชื่อจริง. ประติมากรรมที่นำเสนอเป็นภาพของ Mary Sibande ด้วยชุดสไตล์วิกตอเรียของเธอเธอมอบความสง่างามให้กับโซฟี แต่ยังคงไว้ซึ่งคุณลักษณะทั้งหมดของพนักงานทำความสะอาด” อธิบาย Nadine Hounkpatin และCéline Seror ภัณฑารักษ์ของนิทรรศการและผู้ก่อตั้งหน่วยงานด้านศิลปะ

©เดวิดเรย์นัล

จากความใกล้ชิดสู่สากล

บทแรกของนิทรรศการนี้ตั้งแต่ความใกล้ชิดไปจนถึงความเป็นสากลสำรวจเส้นทางต่างๆที่ศิลปินนำมาใช้เพื่อเขียนประสบการณ์ส่วนตัวและถ่ายทอดเรื่องราวของพวกเขา นอกเหนือจาก Mary Sibande แล้วยังมีการนำเสนอ“ ผลงานความทรงจำ” ของชาวซิมบับเว Georgia Maxim ชิ้นส่วนสิ่งทอที่แตกต่างกันซึ่งเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับบุคคลและความทรงจำของพวกเขาตลอดจนภาพวาดที่เหมือนฝันและลึกซึ้งของ Namibian Tuli Mekondjo ซึ่งผสมผสานลวดลายของพืชเมล็ดพืช และรายละเอียดจากภาพถ่ายจดหมายเหตุจากมรดกแห่งชาติของนามิเบีย ผลงานของ Enam Gbewonyo ศิลปินชาวกานาซึ่งจัดแสดงเป็นครั้งแรกในฝรั่งเศสถือเป็นจุดเด่นของนิทรรศการ การแสดงของเธอ Nude Me / Under the Skin: การตื่นขึ้นของการมองเห็นของผู้หญิงผิวดำครั้งละหนึ่งถุงน่องเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงประสบการณ์ของเธอในฐานะผู้หญิงผิวดำในโลกที่ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นศัตรูอย่างมีสติและไม่รู้ตัว มันคือถุงน่องไนลอนสีเนื้อซึ่งเป็นสิ่งของที่ใกล้ชิดและใช้งานได้ในชีวิตประจำวันที่ศิลปินเลือกใช้เป็นสัญลักษณ์และเวกเตอร์ของความไม่เท่าเทียมกันและการมองไม่เห็น สัญลักษณ์ของกางเกงรัดรูปแบบเดียวกันนี้สามารถพบได้ในผลงานของ Myriam Mihindou ชาวฝรั่งเศส - กาบองซึ่งการแสดงของเธอถ่ายทำในช็อตคงที่ La Robe envoléeมอบให้เราผ่านคำพูดและผ่านร่างกายของเธอเรื่องราวของพลังอันยิ่งใหญ่ตราตรึงใจ ของกวีนิพนธ์

©ทำงาน Dalila Dalléas Bouzar / รูปภาพ David Raynal

ผู้หญิงบนพื้นที่สูง

ในส่วนของเธอ Dalila Dalléas Bouzar ใช้ภาพวาดเพื่อเตือนให้เรานึกถึงประวัติศาสตร์ของแอลจีเรียผ่านการขับไล่ผู้หญิงเหล่านี้จากที่ราบสูงทางตอนใต้ของ Kabylia ซึ่งถูกบังคับให้เปิดเผยตัวเองในช่วงสงครามอิสรภาพ ผู้หญิงที่ศิลปินได้คืนความยิ่งใหญ่และทรงพลังอย่างงดงามผ่านชุดภาพบุคคลที่โดดเด่นสิบสองภาพ “ ในโครงการนี้ชื่อ The Princesses ดาลิลาได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับสงครามในแอลจีเรียซึ่งเป็นประเทศต้นกำเนิดของเธอ เธอได้พบกับภาพบุคคลที่กองทัพฝรั่งเศสมอบหมายจากช่างภาพ Marc Garanger เธอรู้สึกสะเทือนใจและรู้สึกท่วมท้นกับรูปลักษณ์เหล่านี้และในทางกลับกันก็ต้องการที่จะปรับประสบการณ์ที่ถูก จำกัด ของผู้หญิงเหล่านี้เพื่อพยายามกู้คืนศักดิ์ศรีและอำนาจของพวกเธอ เธอวางภาพเหล่านี้ไว้บนพื้นหลังสีดำพร้อมกับการจ้องมองที่ทะลุปรุโปร่งซึ่งจะท้าทายเราด้วยการจ้องมองของเราแทนที่จะถูกท้าทายด้วยเลนส์กล้อง เธอประดับด้วยมงกุฎทองคำเพื่อให้พวกเขามีสถานะเป็นเจ้าหญิงซึ่งไม่เพียง แต่ตีความว่าเป็นการชดใช้เท่านั้น แต่ยังเป็นการรับรู้ถึงการต่อต้านของพวกเขาด้วย” Nadine Hounkpatin อธิบาย

ตะลึงกับการจ้องมอง

© มาร์ค แกเรนเจอร์

ก้าวถอยหลังเล็กน้อย Marc Garanger เป็นช่างภาพและผู้สร้างภาพยนตร์ชาวฝรั่งเศส (1935-2020) เป็นที่รู้จักจากการถ่ายภาพขาวดำของชาวแอลจีเรียซึ่งถ่ายระหว่างปี 1960 ถึง 1962 ในนามของกองทัพฝรั่งเศสและเขาได้รับรางวัลNiépceในปี 1966 ทหารในแอลจีเรีย ตั้งแต่เดือนมีนาคม พ.ศ. 1960 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 1962 ภารกิจของเขาคือการระบุประชากรชาวนาชาวแอลจีเรียและถ่ายภาพในหมู่บ้าน ในความเป็นจริงกองทัพได้ตัดสินใจว่าชาวพื้นเมืองควรมีบัตรประจำตัวชาวฝรั่งเศสเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของพวกเขาใน "หมู่บ้านจัดกลุ่มใหม่" ได้ดีขึ้น ในการถ่ายภาพบุคคลเหล่านี้เขาต้องขอให้ผู้หญิงเปิดเผยตัวเอง “ ฉันจำรูปถ่ายของเอ็ดเวิร์ดเคอร์ติสชาวอเมริกันที่ถ่ายภาพชาวอินเดียที่ถูกทำลายโดยคนอเมริกันเมื่อปลายศตวรรษที่ 19 ฉันบอกตัวเองว่านี่เป็นเรื่องราวที่เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ถ่ายภาพประจำตัว แต่ภาพบุคคลในความสง่าผ่าเผยที่เอวเพื่อให้ผู้หญิงเหล่านี้มีศักดิ์ศรี” เขาอธิบายกับนักข่าว TV5 Monde Camille Sarret ผู้ซึ่งมาถามเขาเกี่ยวกับผลงานของเขาในระหว่างการจัดนิทรรศการในปี 2012 ที่ศูนย์วัฒนธรรมแอลจีเรียในปารีสเนื่องในโอกาสครบรอบ 50 ปีการเป็นอิสระของแอลจีเรีย ในแต่ละหมู่บ้าน Marc Garanger ให้ผู้หญิงนั่งเก้าอี้พิงกำแพงสีขาวของบ้าน ผู้หญิงถูกยึดไว้ในความเป็นส่วนตัวพวกเธอก้มหน้ารับคำสั่งโดยไม่สะดุ้ง “ ยกเว้นน้องที่อาจจะกลัวมากกว่าพวกเขาจ้องมองมาที่ฉัน แต่ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร” เขายังคงจำได้ ในปี 2004 เขากลับไปที่ Le Monde ในแอลจีเรียเพื่อพบปะผู้คนและสถานที่ที่เขาเคยถ่ายภาพเมื่อสี่สิบปีก่อนหน้านี้ “ มีอารมณ์ที่บ้าคลั่ง ผู้หญิงทุกคนที่ฉันพบยังคงอยู่ในอารยธรรมเบอร์เบอร์ของพวกเธอ! " ในที่สุดเขาก็อธิบาย

©เดวิดเรย์นัล

หน้าที่ที่ต้องจำ

ส่วนที่สองของทัวร์เมื่อ Memory เป็นงานทางการเมืองตั้งคำถามเกี่ยวกับความทรงจำในมิติที่สำคัญ: วิธีที่ศิลปินใช้เป็นวิธีการบอกเลิกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการแจกจ่ายซ้ำและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรมนุษย์ธรรมชาติและวัสดุ การวิจัยการทำงานและแนวทางที่รุนแรงของชาวไนจีเรีย Otobong Nkanga (ชุดภาพถ่ายที่ถ่ายจากการแสดง) และ Ndidi Dike (การติดตั้งมัลติมีเดีย) ก่อให้เกิดคำถามที่แฝงอยู่และในปัจจุบันเกี่ยวกับปัญหาทางสังคมภูมิรัฐศาสตร์และสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาจงใจกล่าวถึงภายใต้ปริซึมของ มรดกการเป็นทาสและความทรงจำในยุคอาณานิคม นี่เป็นประเด็นเดียวกับที่เราพบในผลงานของ Bouchra Khalili ซึ่งผ่านวิดีโอซีรีส์ The Speeches Series ของเขาให้เสียงกับคนที่เราชี้นิ้วไปที่คนที่เราจัดเตรียมไว้ให้กับคนงานที่ล่อแหลมในสหรัฐอเมริกาต่อผู้อพยพ และผู้พลัดถิ่นจึงทำให้ได้ยินเสียงประวัติของพวกเขา ด้วยช่างภาพ Gosette Lubondo มันเป็นหน้าที่ของความทรงจำที่อนุญาตให้วิจารณ์ส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์อาณานิคมของประเทศคองโกของเธอได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ผ่านซีรีส์ Imaginery Trip II ซึ่งเป็นการแสดงที่เงียบงันของการสลายตัวของร่องรอยในอดีตศิลปินสามารถทำให้เราเห็นภาพรวมของการฟื้นคืนชีพของความทรงจำสากลที่เป็นไปได้

©เดวิดเรย์นัล

เฉดสีมากมาย

ในที่สุดบทที่สามและสุดท้ายของการเดินทาง Fabulations, fictions et autres Imaginaires ยกม่านขึ้นสู่อนาคตที่สร้างสรรค์และไม่ถูกยับยั้งด้วยความทรงจำอันแข็งแกร่งที่สันนิษฐานและเฉลิมฉลอง บทสนทนาที่ไม่สิ้นสุดเกิดขึ้นระหว่างศิลปะวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีใหม่ ๆ เป็นภาษาใหม่เหล่านี้ที่Josèfa Ntjam ชาวแคเมอรูนชาวแคเมอรูนประดิษฐ์ขึ้นโดยการสร้างเรื่องราวล้ำยุคในการติดตั้งการแสดงการตัดต่อหรือการสร้างสรรค์พลาสติกแต่ละครั้งของเธอ ในส่วนของเธอ Na Chainkua Reindorf ชาวกานา - ผ่านผลงานประติมากรรมที่ประกอบด้วยวัสดุอินทรีย์ด้ายไข่มุกทอทั้งหมดปั่นเย็บโดยผสมผสานประวัติศาสตร์และเทคนิคของแอฟริกาตะวันตกอย่างชาญฉลาด ผลงานที่จัดแสดงจัดทำขึ้นโดยเป็นส่วนหนึ่งของการพำนักของศิลปินในบอร์โดซ์ที่ Frac de Nouvelle-Aquitaine ที่อยู่อาศัยที่ได้รับผลกระทบจาก Covid-19 เนื่องจากมีการดำเนินการจากระยะไกลทั้งหมด

เครื่องแต่งกายคาร์นิวัล

Na Chainkua Reindorf เป็นชาวกานาที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์กและตีความใหม่ในแบบของเธอเองเกี่ยวกับประเพณีการแต่งกายในงานรื่นเริงด้วยแก่นแท้ที่บริสุทธิ์ที่สุด ก่อนที่เธอจะอยู่ห่างไกลเธอไม่รู้จักบอร์โดซ์เลยนอกจากไวน์ ความสนใจของเธอเพิ่มขึ้นเมื่อเธอรู้ว่าเมืองนี้มีส่วนร่วมในการค้าทาสอยู่บ้าง บอร์โดซ์ยังมีความทรงจำเกี่ยวกับการเป็นทาส ที่ทางเข้าอาคารเราพบตัวอย่างเช่นองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมที่มีลักษณะเฉพาะของใบหน้าแอฟริกันที่อ้างอิงถึงการค้ารูปสามเหลี่ยม เหล่านี้คือมาสคารอน จากนั้นเธอก็ค้นพบคำว่ามาสคารอนซึ่งสอดคล้องกับคำว่ามาสคารอนและมาสเคอเรดตามธรรมชาติและในไม่ช้าก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาของเธอ “ จากนั้นเธอได้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นนี้ซึ่งประกอบด้วยชุดแฟนซีคาร์นิวัลและทำชุดหน้ากากที่แสดงความเคารพต่อมาสคารอน นอกจากนี้เธอยังเจอเรื่องราวที่ค่อนข้างน่าเศร้าของผู้หญิงแอฟริกันที่ถูกฉีกขาดจากชายฝั่งบ้านเกิดเพื่อไปเป็นทาส แทนที่จะยอมรับชะตากรรมนี้พวกเขาโยนตัวเองลงน้ำ เธอต้องการแสดงความเคารพต่อพวกเขาด้วยการประดิษฐ์เครื่องแต่งกายเหล่านี้และหน้ากากชุดนี้ซึ่งเราจะได้พบกับวัสดุผ้าไข่มุกและคาวบอยที่เธอชื่นชอบ เปลือกหอยที่สามารถพบได้ทั่วไปบนชายฝั่งแอฟริกาและครั้งหนึ่งเคยเป็นสกุลเงิน เธอแขวนคอพวกเขาเพื่อแสดงความเคารพต่อใบหน้าของชาวแอฟริกันที่ประดับประดาอยู่ตามอาคารต่างๆของเมืองบอร์โดซ์” Nadine Hounkpatin เน้นย้ำ

ภาพวาดที่ยอดเยี่ยม

เซเนกัล Selly Raby Kane - จินตนาการถึงส่วนของเธอซึ่งเป็นเมืองหลวงของแอฟริกาที่มีจินตนาการในภาพยนตร์เสมือนจริงซึ่งสะท้อนผลงานของ Wangechi Mutu ได้อย่างสมบูรณ์แบบและภาพวาดที่ยอดเยี่ยมของเขาที่เชิญชวนให้ผู้ชมแต่ละคนถอดรหัสโลกด้วยไวยากรณ์ภาพใหม่ ดังนั้นจึงเป็นตำนานทั้งหมดที่มีสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะเป็นผู้หญิงซึ่งศิลปินชาวเคนยาปลุกเร้า ตำนานที่ล่วงละเมิดซึ่งร่างกายของผู้หญิงเป็นเมทริกซ์ที่มีเครื่องหมายของภาษาและความแตกต่างหลากหลายของวัฒนธรรมโลก

© FRAC

การเปลี่ยนแปลงขนาด

การย้ายเข้าสู่MÉCAในเดือนพฤษภาคม 2019 ใกล้ใจกลางเมือง Bordeaux และสถานีรถไฟ Saint-Jean สอดคล้องกับ Frac Nouvelle-Aquitaine กับการเปลี่ยนแปลงขนาด (อาคารทีมโครงการ) และสู่ความท้าทายใหม่ ๆ ที่ต้องเอาชนะ คอลเลกชัน Frac Nouvelle-Aquitaine MÉCAตั้งอยู่บนชั้น 3 บนสุดของMÉCA (4, 5 และ 6) บนพื้นที่จัดแสดง 1 ตร.ม. รวบรวมผลงาน 200 ชิ้นสื่อทั้งหมดรวมกันจากศิลปินฝรั่งเศสและต่างประเทศ นอกเหนือจากโปรแกรมMÉCAแล้ว Frac ยังมีนิทรรศการมากกว่ายี่สิบรายการในภูมิภาค นิทรรศการ Memoria: เรื่องเล่าจากประวัติศาสตร์อื่นในที่สุดก็เป็นไฮไลท์ของโครงการระดับภูมิภาค: ALIVE! นิทรรศการและกิจกรรมต่างๆที่จัดขึ้นใน New Aquitaine นี้มุ่งเน้นไปที่การเป็นตัวแทนของผู้หญิงในงานศิลปะในขณะที่สำรวจประเด็นที่เกี่ยวข้องกับนิทรรศการและการอ่านผลงานของศิลปินสตรีไม่ว่าจะร่วมสมัยหรือในยุคก่อน ๆ ในขั้นต้นกำหนดไว้ตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงธันวาคม 2 ฤดูกาล Africa1 ที่ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐต้องการอย่าง Emmanuel Macron ได้ถูกเลื่อนออกไปเนื่องจากการระบาดของโรคโควิด -316 ซึ่งส่งผลกระทบไปทั่วโลก ด้วยสายตาของศิลปินที่ใส่ใจและรู้แจ้งเหล่านี้นิทรรศการ Memoria: เรื่องเล่าของประวัติศาสตร์อื่นยังกระตุ้นให้เกิดพลวัตของการวิจัยเกี่ยวกับงานของผู้หญิงในสาขาศิลปะทั้งจากมุมมองทางประวัติศาสตร์มากกว่าปัจจุบันในระดับของทวีปแอฟริกา

เดวิดเรย์นัล

* FRAC: กองทุนศิลปะร่วมสมัยระดับภูมิภาค

* เมกา: บ้านแห่งเศรษฐกิจและวัฒนธรรมสร้างสรรค์

ในช่วงวิกฤตสุขภาพ MECA จะปิด แต่มีไอเดีย!

ด้วยเหตุผลด้านสุขภาพพิพิธภัณฑ์จึงปิดให้บริการ แต่ในระหว่างรอการเปิดอีกครั้งทีมงาน Frac Nouvelle-Aquitaine MÉCAจึงพยายามใช้นิทรรศการในรูปแบบที่ชาญฉลาดที่สุดและในรูปแบบที่แตกต่างกัน เพื่อทำให้นิทรรศการมีชีวิตในระยะไกลในขณะที่เคารพท่าทางที่เป็นอุปสรรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้จัดให้มีการสัมภาษณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ กับศิลปินที่ออกอากาศบนเว็บไซต์และบนเครือข่ายโซเชียล นอกจากนี้ยังจัดการสัมภาษณ์กับภัณฑารักษ์และสนับสนุนการเปิดตัวแคตตาล็อกด้วย Actes Sud นอกจากนี้เธอยังริเริ่ม“ Insights on a work” ซึ่งเป็นแคปซูลวิดีโอสดใน Instagram ซึ่งจัดโดยคนกลางที่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับงานแต่ละชิ้นตลอดระยะเวลาของนิทรรศการ ไม่เคยขาดความคิดเธอได้เปิดสายด่วนที่ช่วยให้คุณสามารถนัดหมายกับผู้จัดการ FRAC เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับงานเป็นเวลา 20 นาที ประเภทของ Art-line ในที่สุดในช่วงวิกฤตสุขภาพนี้ La Meca ยังคงเปิดให้บริการสำหรับผู้ชมมืออาชีพโดย จำกัด กลุ่มไว้ที่ 10 คนโดยเฉพาะสำหรับนักเรียนศิลปะและประวัติศาสตร์ศิลปะ

Frac New Aquitaine MECA
5, พาร์วิสคอร์โตมอลตา
33 บอร์กโดซ์
โทร 05 56 24 71 36
contact@frac-meca.fr

ออนไลน์:
https://fracnouvelleaquitaine-meca.fr
https://www.facebook.com/fracmeca
https://twitter.com/fracmeca
https://www.instagram.com/fracmeca