Amadeo de Souza-Cardoso, ไม่ทราบชื่อ (ตัวตลก, ม้า, ซาลาแมนเดอร์), รายละเอียด, ประมาณ 1911-1912, gouache บนกระดาษ, 23,80 x 31,80 ซม., ลิสบอน, CAM / Fundação Calouste Gulbenkian, บริจาค Lucie de Souza-Cardoso ภาพถ่าย©เปาโลคอสตา

ดำเนินการไปเมื่ออายุสามสิบปีโดยการแพร่ระบาดของไข้หวัดใหญ่ของสเปนหลังจากออกจากจุดเริ่มต้นของสงครามนี้เปรี้ยวจี๊ดของปารีสซึ่งเขาเป็นหนึ่งในตัวเลขที่เป็นต้นฉบับมากที่สุด Amadeo ออกไปจากหน้าจอเรดาร์และไม่รักษาชื่อเสียงของเขา กว่าในประเทศของเขาเอง อย่างไรก็ตามเขามีเวลาที่จะออกจากงานที่น่าทึ่งในเวลาเดียวกันกับการปฏิวัติความงามทั้งหมดของเวลาของเขาและไม่เหมือนคนอื่น ๆ ถ้าเราสังเกตอย่างรอบคอบถึงลำดับเหตุการณ์ของความเป็นเพื่อนของเขากับ Amedeo Modigliani หรือ Constantin Brancusi ก็มักจะปรากฏว่าเขาเป็นผู้ประดิษฐ์รูปแบบ

Amadeo de Souza-Cardoso อยู่ที่ Grand Palais ในปี 1912 จัดแสดงที่ Salon d'Automne Avant la Corrida ภาพวาดซึ่งจะปรากฏในงานนิทรรศการที่มีชื่อเสียงของ Armory Show ในสหรัฐอเมริกาในปี 1913 ขายไปที่นั่นทันที เกือบทุกการส่งอื่น ๆ โดยศิลปินที่ทำให้เกิดความรู้สึก นี่คือจำนวนชิ้นเอกของเขาที่ถูกเก็บไว้ในสหรัฐอเมริกาในวันนี้โดยเฉพาะที่สถาบันศิลปะแห่งชิคาโก

ชีวิตของ Souza-Cardoso นั้นสั้นและรุนแรง มีสองช่วงเวลาหลักที่ปรากฏในเส้นทางการจัดแสดง: ยุคปารีส (1906-1914) และการกลับไปที่ Manhufe, โปรตุเกส (1914-1918) อย่างไรก็ตามตลอดชีวิตศิลปะของเขาซึ่งกินเวลานานกว่าหนึ่งทศวรรษ Amadeo อาศัยอยู่ระหว่างโลกทั้งสองนี้: เขาเดินทางไปมาและไปนิรันดร์ไม่พอใจอยากที่จะอยู่ที่อื่นเผยให้เห็นถึงความไม่แน่นอนทางภูมิศาสตร์ตลอดกาล

ลูกชายของตระกูลดั้งเดิมของชนชั้นกลางในชนบทที่ร่ำรวย Amadeo เดินทางไปปารีสในสถานการณ์ทางการเงินที่แสนสบายห่างไกลจากสภาพของผู้ถือทุนการศึกษาซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชาติของเขาหลายคน ช่วงเวลาสั้น ๆ เขาบอกลาแม่ของเขาโดยบอกว่าเขาต้องทำตามโชคชะตาของเขา

เมืองที่เขาค้นพบซึ่งเป็นศูนย์กลางที่ร่าเริงของการแตกหักทั้งหมดได้ดึงดูดความสนใจของเขาไปยังศิลปินผู้ที่ทำลายด้วยศีลคลาสสิก Amadeo ยังมีส่วนร่วมในการแตกนี้ เขาใช้ขั้นตอนแรกของเขาในจักรวาลสากลโดยพัฒนาบทสนทนาที่สร้างสรรค์กับเพื่อนร่วมงานของเขา: Modigliani, Brancusi, Archipenko, คู่รัก Delaunay, Otto Freundlich, Boccioni, ท่ามกลางคนอื่น ๆ และติดต่อกับตัวแทนทางศิลปะสำนักพิมพ์หรือ ภัณฑารักษ์นิทรรศการเช่นวอลเตอร์ Pach, Wilhelm Niemeyer, Ludwig Neitzel, Herwald Walden, Adolphe Basler, Harriet Bryant ในปี 1908 เมื่อเขาย้ายไปที่CitéFalguière (Montparnasse) เขากลายเป็นเพื่อนกับศิลปินบางคนที่ชอบเขาอยู่ในขบวนการเขียนโปรแกรมที่สะดุดตา Modigliani และ Brancusi

หมู่บ้านเล็ก ๆ ของ Manhufe ทางตอนเหนือของประเทศโปรตุเกสแทรกซึมอยู่ในโลกแห่งภาพของอามาเดโอและพบได้ตลอดหลายขั้นตอนการทำงานของเขา ไม่เพียงเกี่ยวกับภูมิประเทศหรือการเป็นตัวแทนของธรรมชาติเท่านั้น สถานที่แห่งนี้มีสิ่งที่ Amadeo เห็นว่าเป็นภูมิทัศน์ทางจิตใจ แต่เป็นธรรมชาติ เขารวมเข้ากับกระบวนการสร้างสรรค์ทั้งหมดของเขาสิ่งที่อาจถูกมองว่าเป็นรูปแบบดั้งเดิมคือวัตถุประจำวันคำพูดของเพลงยอดนิยมและตุ๊กตาพื้นบ้านเครื่องดนตรีในระดับภูมิภาคภูเขาป่าปราสาทจินตนาการและการตกแต่งภายในที่คุ้นเคย

องค์ประกอบเหล่านี้แสดงตามวิธีการแก้ปัญหาโวหารที่ผสมผสานระหว่างลัทธิคิวบิสม์ลัทธิอนาคตออร์ฟิสซึมและการแสดงออก Amadeo เผชิญหน้ากับเศษเสี้ยวของโลกชนบทและโลกสมัยใหม่ในแบบไดนามิกเดียวกันและโดยไม่มีลำดับชั้นเขาดำเนินการหลอมรวมระหว่างภูมิภาคต้นกำเนิดของเขาและจุดหมุนของเครื่องจักรหุ่นกลสายโทรเลขและโทรศัพท์หลอดไฟและ ป้ายโฆษณารายการวิทยุโรงสีน้ำหอมแชมเปญ ...

กลายเป็นเมืองโดยเลือกศิลปินเก็บการเชื่อมโยงกับการเคลื่อนไหวของคลื่นของภูเขาซึ่งเขาวาดซ้ำแล้วซ้ำอีกและซึ่งเป็นพื้นหลังสำหรับภาพวาดของขั้นตอนต่างๆ และนอกจากนี้ที่ด้านหน้าของภูเขาเหล่านี้ที่เขาวาดภาพตัวเองของเขาแต่งตัวเป็นจิตรกรเหมือน Greco

การเป็นตัวแทนที่เรียบง่ายแม้จะเพิ่มขึ้นโดยใช้ลัทธินิยมของลัทธิเขียนภาพแบบเหลี่ยมจะไม่เพียงพอสำหรับเขา เขาดำเนินการโดยการเป็นตัวแทนและโดย "การรวมตัวกัน" ผลงานของเขารวมตัวกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการจับแพะชนแกะวัตถุในระดับภูมิภาคหรือในเมืองจำนวนมาก

ตัวอักษร / คำที่ประยุกต์โดยใช้กระดาษแข็งหรือลายฉลุสังกะสี (ซึ่งเขาทำขึ้นเองหรือสั่งทำ) ล้วนเป็นองค์ประกอบใหม่ของโพลีเซมี - การอ้างอิงถึงอุตสาหกรรม (บาร์เร็ตต์, โวทัน) และเชิงพาณิชย์ ( Coty, Brut, 300, Eclypse) แต่ไม่มีบทบาทในการบรรยายหรือภาพประกอบในภาพวาด Amadeo เปลี่ยนความหมายเช่นเดียวกับรูปแบบ: แผ่นสีของเขาอาจเป็นสีเป้าหมายหรือแผ่นดินเผายอดนิยมที่แมลงตกลงมา…อยากรู้อยากเห็นประวัติครอบครัวของเขารายงานว่าศิลปินแต่งภาพแรกของเขาบนใบไม้สองใบจาก ตู้ในห้องอาหาร Amadeo ที่อายุน้อยมากสร้างขึ้นใหม่ในปีพ. ศ. 1897 ซึ่งเป็นฝาปิดของกระป๋องบิสกิตยี่ห้อ Huntley & Palmers สัญญาณทั้งหมดนี้ของการรวมโลกใหม่ไว้ในผลงานของเขาแสดงให้เห็นว่า Amadeo ตระหนักดีถึงความหมายของ“ ความทันสมัย” ซึ่งไม่เพียงสะท้อนให้เห็นในธีมของเขา (ความสูงส่งของการใช้เครื่องจักร) แต่ยังรวมถึงวิธีการของเขาและ เทคนิคหรือแม้กระทั่งในความปรารถนาของเขาที่จะทำให้ตัวเองเป็นที่รู้จักโดยการส่งเสริมตัวตนในฐานะศิลปิน กลยุทธ์นี้ถูกนำมาใช้ในช่วงต้นด้วยการตีพิมพ์ภาพวาด XX ฉบับและการผลิตซ้ำ 12 ฉบับและยังคงแสดงออกด้วยการใช้ตราประทับลายเซ็นของเขา

ตามเส้นทางโครโน - ใจความนิทรรศการนำมารวมกันประมาณ 300 งาน: ภาพวาด, ภาพวาด, แกะสลัก, ภาพถ่าย, เช่นเดียวกับรูปปั้นและหน้ากากสองแอฟริกัน ในหมู่พวกเขาบางงานโดยศิลปินร่วมสมัยของ Amadeo ซึ่งเขาอยู่ใกล้เช่น Brancusi, Modigliani, Robert และ Sonia Delaunay ในหอทรงกลมวิดีโออันมีค่าซึ่งได้รับมอบหมายเป็นพิเศษจากมูลนิธิ Calouste Gulbenkian จากศิลปิน Nuno Cera อุทิศสถานที่ที่รักให้กับ Amadeo (Manhufe ในโปรตุเกสบริตตานีและปารีส)

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา Amadeo de Souza-Cardoso ได้ติดตามเส้นทางที่แปลกประหลาดอย่างสมบูรณ์ซึ่งการค้นพบใหม่ในฝรั่งเศสช้ามากควรน่าประทับใจกว่านี้

ข้อมูลที่เป็นประโยชน์

• ข้าราชการ: เฮเลนาเดอเฟรตาสนักประวัติศาสตร์ศิลป์มูลนิธิ Calouste Gulbenkian ลิสบอน
• การออกแบบ: การประชุมเชิงปฏิบัติการสถาปัตยกรรม Jodar
• เปิด: ตั้งแต่วันพฤหัสบดีถึงวันจันทร์ตั้งแต่เวลา 10:20 น. ถึง 10:22 น. ทุกวันพุธตั้งแต่เวลา XNUMX:XNUMX น. ถึง XNUMX:XNUMX น. ปิดทุกสัปดาห์ในวันอังคาร
• ปิดวันที่ 1 พฤษภาคมและ 14 กรกฎาคม
• อัตรา: € 13, € 9 TR (อายุ 16-25 ปี, ผู้หางาน, ครอบครัวใหญ่) ฟรีสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 16 ปีผู้รับประโยชน์จาก RSA และอายุเกษียณขั้นต่ำ
• การเข้าถึง: รถไฟใต้ดินสาย 1 และ 13 "Champs-Elysées-Clemenceau" หรือสาย 9 "Franklin D. Roosevelt"
• ข้อมูลและการจอง: www.grandpalais.fr