Het kenmerkende gat in Boulie: par 3 van n ° 10, op de loop van de vallei. @ André Crudo

Even kwamen we op onze tenen bijna opdagen bij de receptie. Een ietwat ouderwetse sfeer, die we meestal aan de andere kant van het Kanaal ruiken, hangt rond het clubhuis in Anglo-Normandische stijl, gebouwd aan het begin van de vorige eeuw. La Boulie is een reis door de tijd, een monument van meer dan honderd jaar oud, een groene omgeving in de beboste heuvels die grenst aan een ander juweel van ons erfgoed: het paleis van Versailles. Kortom, het is een golfbaan als geen ander.

Ontworpen in 1902 door de Schotse Willie Park Junior (winnaar van twee British Open), organiseerde de loop van de vallei in 1906 de eerste Open van Frankrijk - en van het oude continent -, die werd gewonnen door een speler van de club, een zekere Arnaud Massy. Het verhaal kan beginnen. Zoals veel golfbanen in Frankrijk heeft La Boulie tijdens de twee wereldoorlogen een hoge prijs moeten betalen. In 14-18 werd het clubhuis omgevormd tot een militair hospitaal, terwijl onder de bezetting de Duitsers het land vorderden om een ​​tankschool op te zetten.

Pas in 1951 werd de baan hersteld en gerenoveerd onder auspiciën van de Racing Club de France, de beroemde sportclub die nu eigenaar is van het terrein. De legende kan blijven worden geschreven dankzij Arnold Palmer en Jack Nicklaus, die in 1963 met het Amerikaanse team kwamen strijden om de Canada Cup. Nick Faldo won daar de Franse Open in 1983 en Severiano Ballesteros voegde zijn naam toe aan de prijzenlijst van het evenement in 1986, tijdens de 20^e en de laatste editie vindt plaats in La Boulie. De illustere Spanjaard maakte van de gelegenheid gebruik om een ​​kaart van 61 (-11) terug te geven en het baanrecord te verbeteren tijdens de Pro-Am voorafgaand aan het toernooi. "Die dag speelde hij vooral met Catherine Lacoste en Roland Peugeot", zegt Jean-Franck Burou, al twaalf jaar golfdirecteur. In 1994 liep Tiger Woods op zijn beurt door de heuvelachtige fairways van Boulie tijdens de Eisenhower Trophy, het wereldkampioenschap amateurteams.

La Vallée, nauwelijks 6000 meter lang, is, zoals de naam al doet vermoeden, een heuvelachtig parcours, afwisselend met grote druppels en een paar kronkelige hellingen. Het komt zelden voor dat je voeten plat staan ​​op deze historische 18-holes baan, net zoals het moeilijk is om de zee van zand te vermijden die de uitgestrekte, perfect onderhouden greens beschermt (er is de afgelopen vijf jaar veel werk verzet) . Een advies: werk aan uw bunkeruitgangen voordat u uitkijkt op de vallei, want het is niet gemakkelijk om alle greens volgens de voorschriften te bereiken.

Het gat nr. 3 van de vallei. @ André Crudo

Par 3's hebben veel charme, zoals hole 3, waar de magie soms gebeurt. " Paar jaar geleden, zegt Jean-Franck Burou, drie van de oudste spelers van de club - ze waren allemaal ouder dan 80 en helaas niet meer op deze wereld - kwamen aan het begin van deze par 3. De eerste haalde de par, de tweede birdie en de derde ... a hole in one! " Hole n ° 10 is een visuele schok. Deze lange par 3 (192 meter vanaf de achterste tees) hangt ruim dertig meter over een green omgeven door bunkers. Op de achtergrond geeft een dicht bos van eiken en dennen je de indruk op een ansichtkaart te slingeren.

Makkelijker, de gaten in de terugkeer maken het mogelijk om de kaart schoon te maken, zoals de 17 en 18 (index 16 en 18), twee korte par 5s waar birdie mogelijk is, op voorwaarde dat je voor je spel zorgt. tijd, goed verscholen achter de bomen, grenzen een paar fairways aan een spoorlijn en aan de A86, die bijna lijkt te zijn gebouwd om de Boulie het beste te bedienen, aangezien de afrit van de snelweg rechtstreeks naar de club leidt.

La Boulie is ook een tweede hoogwaardige 18-holes baan: La Forêt, ontworpen in 1967 nadat de club het nabijgelegen Bois des Gonnards had verworven. Lang in de schaduw van zijn illustere oudste, geniet deze par 72 van 6122 meter nu een goede beoordeling. "We hebben nu twee cursussen van hetzelfde niveau, onderstreept Jean-Franck Burou. Een beetje moeilijker dan de vallei, de smallere fairways van het bos trekt aannt goede spelers. Zelfs onze 1500 leden maken niet langer het verschilrence tussen onze twee banen en speel beide met hetzelfde plezier. "

De loop van het bos. @ laboulie.com

Het woud, prachtig onderhouden, is een prachtige plattelandswandeling, waar de rust heerst, punctueel onderbroken door de echo van een paar goed geslagen ritten. In de herfst worden de bomen versierd met hun mooiste kleuren en maken ze het je gemakkelijker om je dubbele bogeys te verteren. Vlakker dan de vallei, behoudt de baan ook het handelsmerk van Boulie: enorme greens die worden verdedigd door brede en diepe bunkers. De return wordt gekruid door de doglegs van 10 (a par 5) en 15, of door de par 4 van 17, een lichte rechter dogleg die in één kan worden bestuurd. "Maar in dit geval is het beter om elkaar niet te missen », Lacht de regisseur. De wandeling eindigt met een korte, bijna rechte par 4, waarvan de green sluw wordt verdedigd door een van de zeldzame vijvers op de baan.

La Boulie, een legendarische golfbaan om minstens één keer in je leven te spelen.

Frank Crudo

18.82, een gerenommeerd restaurant

In het hart van het historische clubhuis heeft restaurant 18.82 onlangs zijn naam veranderd, als een knipoog naar de geschiedenis van de Racing Club de France, die dat jaar werd opgericht. Seizoensgebonden Franse gastronomie wordt aangeboden door Vincent Guillotin, met name aan de grote tafels van het Trianon Palace, de Prince de Galles, de Auberge des Templiers of zelfs de 3 Marches.

http://rcf-laboulie.com/