Θέα στούντιο Σειρά μνημείων και κτιρίων – ©Paul Bertier

Το μολύβι είναι ακριβές και τακτοποιημένο. οι συνολικές φυσιογνωμίες διαιτητεύονται από παγκόσμιους γεωμετρικούς νόμους. Το ασπρόμαυρο, που ισχύει στις περισσότερες σειρές, ενισχύει μια εντύπωση κομψότητας και νηφαλιότητας, σχεδόν λιτότητας, που δεν έρχεται σε αντίθεση, ενδεχομένως, με τη μεταξένια υφή των ανθρακί αποχρώσεων. Για να υπογραμμιστεί η εικονιστική φύση των συνθέσεων –καθώς και η εγγύτητα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα– απέχουν ωστόσο από το να αναπαράγουν πανομοιότυπα αυτό που θα έχει παρατηρήσει σχολαστικά ο καλλιτέχνης. Είναι πράγματι εμφανείς λίγο πολύ προφανείς αποκλίσεις από τον αντιληπτό κόσμο. κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι που βρίσκεται στην καρδιά του έργου του Paul Bertier.

Πράγματι, εδώ είναι ένα έργο που, αφενός, αναλαμβάνει να στηριχθεί σε μια θεμελιωδώς τρισδιάστατη πραγματικότητα – αυτή των ογκωδών χώρων και των κατοικημένων κτιρίων, αυτή των τόπων που διασχίζει κανείς πραγματικά, συγκεκριμένα – ενώ είναι θέμα αναπαράστασής τους σε επιφάνειες που είναι πάντα επίπεδες και δισδιάστατες. Αυτή η πτυχή υποδηλώνει, σχεδόν στην ουσία, μια απώλεια, ένα χάσμα με αυτό που λαμβάνεται ωστόσο τόσο αυστηρά υπόψη. Με τον ίδιο τρόπο, εδώ υπάρχει ένα έργο το οποίο, από την άλλη πλευρά, τείνει να αναπαριστά στοιχεία των οποίων η απαραίτητη αυστηρότητα και η αναπόφευκτη κανονικότητα μπορούν να μαντέψουν τα μοτίβα του –που είναι, εν συντομία, αρχιτεκτονικά μοτίβα–, ενώ ταυτόχρονα, αυτά τα ίδια στοιχεία αναπαράγονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρεκκλίνουν από την αλήθεια, και κατά συνέπεια, να αποτελούν μέρος ενός ταξιδιού που είναι φανταστικό.

Οι ζωγραφικές ενασχολήσεις του Paul Bertier είναι επομένως πιο διφορούμενες από ό,τι αρχικά κάνουν να πιστέψει κανείς. Αυτή η αμφιθυμία μεταξύ προσέγγισης και απόκλισης έναντι της πραγματικότητας τονίζεται καθώς προχωρά κανείς στο έργο του καλλιτέχνη. Επίσης, εκφράζεται αφηρημένα με τρεις τρόπους.

Πρώτα απ 'όλα, οι προσόψεις, τα θραύσματα των τοίχων ή οι τόποι ζωής που αναπαριστώνται –άρα της σειράς Κτίριο, Νησί και Σύνορα– είναι λίγο πολύ απεριόριστα. Χωρίς πλαίσιο και στο εξής ανώνυμα, αυτά τα «μέρη» φαίνονται γενικά, σαν να παραπέμπουν σε ένα είδος καθολικού μοτίβου κατασκευής σε ένα αστικό περιβάλλον. Η απουσία σήμανσης και η απόκρυψη οποιασδήποτε ανθρώπινης παρουσίας ενισχύει αυτή την εντύπωση αποσύνδεσης σε σχέση με μια πραγματικότητα στην οποία γενικά προσθέτουμε ένα πλαίσιο, έναν πολιτισμό ή έναν πληθυσμό. Ταυτόχρονα, ένα είδος μαρασμού γίνεται χειροπιαστό, ειδικά στις πολύχρωμες συνθέσεις της σειράς Border, που θυμίζουν λίγο-πολύ τους ερημωμένους πίνακες της περιόδου του σουρεαλισμού, όπου η μοναξιά είναι επίσης ένας τρόπος αντανάκλασης κόσμων, εσωτερικών χώρων.

Άποψη της έκθεσης Matter of Dreams στο χώρο Arts Without Borders – ©Paul Bertier

Στη συνέχεια, τα στοιχεία που αντιπροσωπεύονται σε αυτές τις ίδιες σειρές υπογραμμίζουν μια μοναδική χρήση λευκών και μαύρων, κενών και στερεών, έτσι ώστε να εξαχθούν πιο μετωπικά τα μοτίβα από την πραγματικότητα. Έτσι, ορισμένα μοτίβα που αναπαριστώνται σχηματίζουν μια μαυριδερή μάζα διατεταγμένη στο κέντρο της σύνθεσης, με την αντίθεση με τη λευκότητα του γύρω χαρτιού να γίνεται πιο έντονη. Τα οικόπεδα της αρχιτεκτονικής μοιάζουν να αφαιρούνται από τον πραγματικό κόσμο, σαν να έχουν αφαιρεθεί, να στερούνται κάθε θεμελίωσης, περιμέτρου, να επιπλέουν στον αέρα. Άλλες συνθέσεις σχεδιάζονται κρατώντας το λευκό του χαρτιού ή του καμβά όπου θα έπρεπε να είχαν εμφανιστεί οι κατασκευές, πάλι σε αντίθεση με την πυκνή βλάστηση και τα οικιστικά πλέγματα που τις περιβάλλουν. Οι επιφάνειες που στερούνται το παραμικρό ανάγλυφο δεν είναι πλέον σε θέση να αναφέρουν κανέναν όγκο, καταλήγουν να περιγράφουν αφηρημένες μάζες, πεντακάθαρους χώρους που υποστηρίζονται από αόρατες γεωμετρίες. Το μάτι καλείται τώρα να εξετάσει εξονυχιστικά σχήματα και σιλουέτες, γιατί δεν αναφέρονται πλέον σε κάτι συγκεκριμένο, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να έχουν ένα είδος αλήθειας.

Τέλος, ορισμένες από τις συνθέσεις του Paul Bertier αποστασιοποιούνται περισσότερο από την πραγματικότητα, μετατρέποντας τα αρχιτεκτονικά μοτίβα σε είδη αυτόνομων μορφωμάτων που μπορούν να επανεισαχθούν σε μια χάρτινη επιφάνεια, παίζοντας με εφέ επανάληψης ή συμμετρίας, δηλαδή εξερευνώντας την ποικιλία των διαμορφώσεων που προσφέρει η γεωμετρική διαδικασίες. Αυτό μεταξύ άλλων προκύπτει από τη σειρά Home and Monument. Το πρώτο δίνει ακριβέστερα να δούμε ένα πάνελ κατοικήσιμων κατασκευών που αποτελούνται από αρχιτεκτονικά θραύσματα τα οποία, συναρμολογημένα, επαναλαμβανόμενα, αντιπαρατιθέμενα, καταλήγουν να κατασκευάζουν κτίρια που μεταφέρονται από μια αποφασιστικά απερίσκεπτη φαντασία. είναι αυτά που ο Paul Bertier πλησιάζει περισσότερο στις ουτοπικές προοπτικές, όπου είναι ζήτημα να κοιτάξουμε μακριά και να συλλάβουμε τρόπους να κατοικήσουμε ένα περισσότερο ή λιγότερο εφικτό μέλλον. Το δεύτερο δουλεύει πιο ριζικά στην πλευρά της καθαρής αφαίρεσης, με αυτά τα επαναλαμβανόμενα θραύσματα των οποίων το βασικό μοτίβο έχει ξεθωριάσει. Και εδώ, ένα συνολικό πλαίσιο που θυμίζει κατοικήσιμες κατασκευές, μερικές φορές ερμηνεύοντας διακριτικά τις γωνίες και τις κλίσεις έτσι ώστε να δίνει ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να ανακαλέσει το αρχικό κτίριο.

Επομένως, η πρακτική του Paul Bertier συνίσταται στη σταδιακή κλοπή της αρχιτεκτονικής της φυσικής της πραγματικότητας για να την επανεισάγει σε επίπεδους χώρους, δηλαδή χώρους ικανούς να αναπτύξουν μια μορφή μυθοπλασίας, έστω περίληψη, που θα πλαισιώνει τους χώρους που είναι πιθανό να κατοικήσει ο καθένας. Ως αποτέλεσμα, η πραγματικότητα ενός κατοικημένου χώρου δεν γίνεται πλέον αντιληπτή για τη συμβολική, κοινωνική ή πολιτιστική του σημασία. συλλέγεται πλέον για την καθαρή μορφολογία του και την υποβλητική δύναμη που το συνοδεύει. Επίσης, αναμφίβολα δεν επιμένετε αρκετά σε αυτό το έργο στον ρόλο που παίζει η αντίληψη, το βλέμμα και ίσως η αγάπη για τις φόρμες. Ο Paul Bertier φαίνεται πράγματι να αναρωτιέται συνεχώς τι κάνει μια σιλουέτα, μια μορφολογία, ικανή να δηλώνει έναν κατοικημένο χώρο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο παίζουν οι κοιλότητες με τα στερεά, οι επιφάνειες με τα βάθη, οι εσοχές με τις προεξοχές, για να παράγουν πόρτες και παράθυρα; Είναι περισσότερο η ζωή που δεν βλέπουμε, αλλά που μαντεύουμε, πίσω από αυτά τα ίδια ανοίγματα που ο καλλιτέχνης τις περισσότερες φορές απεικονίζει με αδιαφανή τρόπο; Δύσκολο να το πει κανείς, εκτός, αναμφίβολα, όταν κάποιος είναι καλλιτέχνης.

Πληροφορίες Pratiques:

Περιοχή Icarus
31 λεωφόρος Gambetta
Issy-les-Moulineaux

Βερνίκωμα
Πέμπτη 7 Απρίλιος 2022

Horaires
Δευτέρα έως Παρασκευή: 9 π.μ. – 22 μ.μ.
Σάββατο: 10 π.μ. – 12:30 μ.μ. & 13:30 μ.μ. – 18 μ.μ.

Για περισσότερες πληροφορίες: https://www.espace-icare.com/