Η έκθεση Irving Penn προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα όλων των βασικών θεμάτων του έργου του: μόδα, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, γυμνά, ομορφιά, τσιγάρα και συντρίμμια. Ορισμένες σειρές λατρείας, όπως γυμνά, εδώ θα παρουσιαστούν σε βάθος αποτσίγαρα και μικρές συναλλαγές. Αρχικά εκπαιδευμένο στις καλές τέχνες, η Irving Penn ανέπτυξε ένα σύνολο εικόνων που χαρακτηρίζονται από κομψή απλότητα, μια συγκεκριμένη γεύση για μινιμαλισμό και αξιοσημείωτη αυστηρότητα, από το στούντιο έως "Στο έντυπο στο οποίο ο Penn δίνει σχολαστική φροντίδα. Μετά από ένα ταξίδι χρονολογικό και θεματικό, οι επισκέπτες ανακαλύπτουν την παραγωγή του καλλιτέχνη από τις αρχές του στα τέλη της δεκαετίας του 1990, στο έργο του γύρω από τη μόδα και ακόμα ζωντανεύει από τα έτη 2000-1943. Η έκθεση ανοίγει με το πρώτο χρώμα ακόμα που φωτογραφίζει ο καλλιτέχνης για το Vogue από το 1947, πριν από σκηνές δρόμου στη Νέα Υόρκη και εικόνες από το νότο Ηνωμένες Πολιτείες, Mex ic, της Ευρώπης. Μετά τον πόλεμο, το έργο του μετακινήθηκε από το δρόμο στο στούντιο, το οποίο έγινε η αποκλειστική τοποθεσία για τους βλαστούς του καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Το 48-XNUMX, παρήγαγε πορτρέτα για το περιοδικό Vogue καλλιτεχνών, συγγραφέων, σχεδιαστών μόδας και άλλων προσωπικοτήτων από τον κόσμο του πολιτισμού, από τον Charles James και το Salvador Dali έως τον Jerome Robbins, τον Spencer Tracy, τον Igor Stravinsky και τον Alfred Hitchcock.

Τον Δεκέμβριο του 1948, ταξίδεψε στο Κούσκο του Περού, όπου φωτογράφισε τους κατοίκους και τους επισκέπτες που ήρθαν στην πόλη για εορτασμούς στο τέλος του έτους. Τα παιδιά του από το Cuzco έχουν γίνει αριστούργημα στην ιστορία της φωτογραφίας.

Αποστολή στο Παρίσι το 1950 από το περιοδικό Vogue, ο Πεν αποκαλύφθηκε ως αληθινός κύριος της προσωπογραφίας μόδας, παράγοντας μερικά από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά εικονίδια του 1950ού αιώνα. Πολλές είναι μελέτες από τη Lisa Fonssagrives-Penn, τη σύζυγο και τη μούσα του καλλιτέχνη, φορώντας μοντέλα hauteecouture από τη δεκαετία του XNUMX. Παράλληλα κατά τη διάρκεια αυτής της παραμονής στο Παρίσι, ξεκίνησε μια φωτογραφική μελέτη του Small Trades, μια σειρά πορτρέτων που βασίζεται έχει τις ρίζες του σε μια παράδοση που καθιερώθηκε στη χαρακτική για αιώνες και η οποία συνεχίζεται στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Όλες αυτές οι λήψεις χρησιμοποιούν το ίδιο φόντο, μια βαμμένη κουρτίνα που βρέθηκε στο Παρίσι, την οποία κράτησε στο στούντιο του καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του και η οποία παρουσιάζεται στην έκθεση.

Στη δεκαετία του 50 και στις αρχές της δεκαετίας του 60, ο Irving Penn έγινε ένας εξαιρετικά απαιτητικός φωτογράφος. Συνεχίζει να δημιουργεί πορτρέτα για τη Vogue που μπορούν να περιγραφούν ως κλασικά: Picasso, Jean Cocteau, TS Eliot, Marlene Dietrich, Francis Bacon και ακόμη και Colette. Ο καλλιτέχνης θέλει να είναι βαθιές και επιτυχημένες, όπως η τέχνη των Γκόγια, Νταουίερ ή Τουλούζ-Λατρέρεκ που μελετά.

Στην επόμενη ενότητα, οι επισκέπτες ανακαλύπτουν μια συλλογή γυμνών μελετών που χρονολογούνται από το 1949-1950, μια γιορτή με διπλωμένο, στριμμένο, τεταμένο, χαλαρό σάρκα, λαμπρά διαμορφωμένο από το σχολαστικό ασήμι και την πλατίνα της Penn. Μεταξύ 1967 και 1971, ο Πεν ταξίδεψε για τη Vogue στον Ειρηνικό και την Αφρική. Το ακόλουθο σετ αποτελείται από πορτρέτα που έγιναν συγκεκριμένα στο Dahomey (τώρα Μπενίν), τη Νέα Γουινέα και το Μαρόκο.

Εκεί, ο Πεν πήρε τις φωτογραφίες του σε ένα ταξιδιωτικό στούντιο, στήθηκε σε μια σκηνή που είχε σχεδιάσει ο ίδιος και με την οποία ταξίδευε. Ο Irving Penn φωτογράφησε επίσης τα στοιχεία, το εφήμερο, τη διαδικασία της αποσύνθεσης, ιδίως με τη σειρά του με αποτσίγαρα με ημερομηνία 1972. Περισσότερες από είκοσι εικόνες παρουσιάζονται με τον ίδιο τρόπο όπως τα γυμνά ή τα πορτραίτα γιατί, όπως το έθεσε ο ίδιος ο Πεν, "Ένα τσιγάρο που κόβεται έξω λέει στον χαρακτήρα, λέει στα νεύρα." Η επιλογή του τσιγάρου λέει τη γεύση του ατόμου »(« Ένα θρυμματισμένο τσιγάρο δείχνει χαρακτήρα, αποκαλύπτει νευρικότητα. Η επιλογή του λέει πολλά για τη γεύση ενός ατόμου »). Τα σκουπίδια, τα μεταλλικά μπλοκ, τα στοιχεία του δρόμου και άλλα σκουπίδια καταδεικνύουν το συνεχές ενδιαφέρον του Irving Penn για τις νεκρές φύσεις, από τις πρώτες του εικόνες μέχρι το τέλος της καριέρας του.

Το τελευταίο τμήμα της έκθεσης είναι αφιερωμένο στην τελευταία φωτογραφία μόδας και πορτρέτα της ωριμότητας του, συμπεριλαμβανομένων προσωπικοτήτων όπως οι Tom Wolfe, Truman Capote, Alvin Ailey, Ingmar Bergman και Zaha Hadid.

Πρακτικές πληροφορίες

Η έκθεση αυτή παρουσιάζεται από τις 24 Μαρτίου έως την 1η Ιουλίου 2018 στο Ίδρυμα C / O στο Βερολίνο και από τις 21 Αυγούστου έως τις 25 Νοεμβρίου του 2018 στο Instituto Moreira Salles.

Αστυνομία: Maria Morris Αμβούργο, ανεξάρτητος επιμελητής και ιδρυτής του Τμήματος Φωτογραφίας στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και Jeff L. Rosenheim, επιμελητής του Joyce Frank Menschel, υπεύθυνος του Τμήματος Φωτογραφίας του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης. Jérôme Neutres, επίτροπος και διευθυντής στρατηγικής και ανάπτυξης στο Rmn-Grand Palais. Σκηνογραφία: Myrtille Fakhreddine και Nissim Haguenauer, Gare du Nord Αρχιτεκτονική

άνοιγμα: Πέμπτη έως Δευτέρα από τις 10 π.μ. έως τις 20 μ.μ. Τετάρτη από τις 10 π.μ. έως τις 22 μ.μ. εβδομαδιαίο κλείσιμο την Τρίτη

τιμές: 13 €, TR 9 € (ηλικίας 16-25 ετών, άτομα που αναζητούν εργασία και μεγάλες οικογένειες), δωρεάν για παιδιά κάτω των 16 ετών, δικαιούχοι κοινωνικών ελαχίστων

πρόσβαση: γραμμή 1 του μετρό και 13 "Champs-Elysées-Clemenceau" ή γραμμή 9 "Franklin D. Rossevelt"

πληροφορίες και κρατήσεις: www.grandpalais.fr