Ζωγράφος της πόλης και προνομιούχος μαρτυρία των αλλαγών της εποχής του, ο Fernand Léger (1881-1955) είναι ένας από τους πιο γνωστούς χαρακτήρες στην περιπέτεια του νεωτερισμού. Από την κουβανική πρωτοπορία μέχρι την κομμουνιστική δέσμευση, η ζωγραφική του Léger παραμένει συνδεδεμένη με το όραμα μιας ανθρωπότητας που μεταμορφώθηκε από τη μηχανή και τη μαζική παραγωγή. Ωστόσο, πέρα ​​από αυτές τις ισχυρές εικόνες, το έργο του, το οποίο είναι πολλαπλό και συνεκτικό, ξεφεύγει από κατηγορίες και κινήσεις.. «Δεν υπάρχει όμορφη, καταγεγραμμένη, ιεραρχική. Η ομορφιά είναι παντού, με σειρά από κατσαρόλες στον άσπρο τοίχο της κουζίνας, καθώς και σε μουσείο » τόνισε τον καλλιτέχνη το 1923 μέσα Η αισθητική της μηχανής, η γεωμετρική σειρά και το αληθινό. Η φόρμουλα του Fernand Léger αντηχεί σαν ύμνος στην ελευθερία του βλέμματος, απορρίπτοντας κάθε ακαδημαϊκό γούστο και οποιαδήποτε ιεραρχία που σχηματίζεται μεταξύ των Καλών Τεχνών και των καθημερινών. Ο καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται την αισθητική δύναμη της σύγχρονης, ταραχώδους και πολύχρωμης ζωής, και την εξαιρετική πρόκληση που αντιπροσωπεύει για τους καλλιτέχνες. Αγκαλιάζοντας το ταξίδι του στην ποικιλομορφία του, την αναδρομική έκθεση Fernand Léger. Η ομορφιά είναι παντού ρίχνει νέο φως στον τρόπο με τον οποίο ο καλλιτέχνης επαναφέρει τη ζωγραφική, αντλώντας το θέαμα του κόσμου και ανοίγοντας σε άλλες τέχνες. Χωρίς να παύει ποτέ να είναι ζωγράφος, ο Fernand Léger συμβάλλει σε πεδία τόσο ποικίλα όσο εικονογραφημένα βιβλία, σκηνική διακόσμηση, τοιχογραφία, πειραματικός κινηματογράφος ή φωτομοντάζ. Λίγα σύγχρονοι ζωγράφοι έχουν συνάψει τόσο στενούς δεσμούς με δημιουργούς από την αρχιτεκτονική (Le Corbusier, Charlotte Perriand, Paul Nelson ...), τον κινηματογράφο (Abel Gance, Marcel L'Herbier, Sergei Eisenstein ...) χορός (Jean Börlin), μουσική (Darius Milhaud, Arthur Honegger ...) ή ποίηση (Blaise Cendrars, Βλαντιμίρ Μαϊάκοβσκι ...).

Πέντε δεκαετίες δημιουργίας

Συνδυάζοντας πέντε δεκαετίες δημιουργίας, το θεματικό ταξίδι αντανακλά τη ζωντανή εικόνα της ζωγραφικής που εφευρέθηκε. Ζωντανό από τη ζωηρότητα της εποχής του, το έργο του Λέγκερ αποσκοπεί να ξεπεράσει το πλαίσιο του, να ξεδιπλωθεί στην οθόνη, στη σκηνή ή στα τείχη της πόλης. Πέρα από την ανανέωση των μορφών, η διεπιστημονική προσέγγισή του συνδέεται με την πολιτική του δέσμευση και την επιθυμία του να φέρει την τέχνη στην καθημερινή ζωή. «Για τον Fernand Léger, το αντικείμενο δεν είναι πλέον ένα σύνολο αδρανών μορφών, αλλά ένα σύνολο ζωντανών κυττάρων που ζωντανεύουν τον χώρο. Το αντικείμενο είναι επομένως ουσιαστικά δυναμικό, και η φαινομενική ακινησία του, κάτω από το πλέγμα της φόρμας, αντιθέτως αποτελεί στοιχείο κινητικότητας. Έτσι ο Léger θα επιλέξει εξίσου διαφορετικά σχέδια, μηχανικά στοιχεία, λουλούδι, ανθρώπινο σώμα, δέντρο, κλειδί κ.λπ., ώστε να προτείνει παραστάσεις που δεν μπορούν, όπως ορισμένες μουσικές συνθέσεις, και επίσης σύμφωνα με ορισμένες κυβιστικές αρχές, μεταφράστε σε καμία άλλη γλώσσα από αυτή της ζωγραφικής » έγραψε στο έργο του το 1950 με τίτλο Modern Painting by Skira εκδόσεις, κριτικός τέχνης και υπερασπιστής της πρώτης ώρας του κυβισμού Maurice Raynal. Κοντά από την εποχή του Χρυσού Τμήματος κατά τα έτη 1912-1913, οι Raynal και Léger παρέμειναν φίλοι καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ο κριτικός έγραψε την πρώτη μονογραφία του ζωγράφου, την οποία ανέθεσε το 1920 η Léonce Rosenberg. Ο κατάλογος της έκθεσης τον αποτίει φόρο τιμής με πολυάριθμες φωτογραφίες που μαρτυρούν τη φιλοπερίεργη ατμόσφαιρα στο παριζιάνικο εργαστήρι του Fernand Léger ή σπορ και εορταστική κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων που πέρασαν με φίλους στη Νορμανδία. Στο θάνατό του, ο Léger θα χαιρετήσει "Ο πιο ευαίσθητος και κατανοητός ιστορικός της εικονογραφικής μας εποχής". 

Έκτακτα δάνεια

Αυτή η αξιοθαύμαστη μονογραφική έκθεση βασίζεται επίσης στο εξαιρετικό δάνειο πολλών έργων από το Κέντρο Πομπιντού, το εθνικό μουσείο σύγχρονης τέχνης, (La Noce, Elements Mécaniques, Charlot cubiste, Le Cirque Médrano) που ολοκληρώθηκε με μεγάλα κομμάτια από μεγάλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. διεθνές (Le Balustre, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, Le Pont, Συλλογή Carmen Thyssen-Bornemisza στη Μαδρίτη, Le Typographe, Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας). Μέσα από πολλά αρχειακά έγγραφα, παρουσιάζει επίσης τις διάφορες πτυχές του ανθρώπου: συγγραφέας ιδρυτικών κειμένων για τη ζωγραφική και την εποχή του, σπουδαίος ταξιδιώτης, δάσκαλος στο στούντιο του οποίου εκπαιδεύτηκαν εκατοντάδες καλλιτέχνες. Είκοσι χρόνια μετά την αναδρομική διοργάνωση στο Παρίσι, το Κέντρο Πομπιντού-Μετς γιορτάζει υπό τη φωτισμένη αιγίδα του επιμελητή της έκθεσης Ariane Coulondre, της εξαιρετικής προσωπικότητας ενός μεγάλου ονόματος στην avant-garde. Με τα εξαιρετικά δάνεια της, η έκθεση είναι μια εμβληματική εκδήλωση της 40ης επετείου του Κέντρου Πομπιντού, του οποίου οι θεμελιώδεις αποστολές εναρμονίζονται τέλεια με τα ιδανικά του Fernand Léger: ανοιχτότητα στη δημιουργία σε όλες τις μορφές του. , προσβασιμότητα στον μεγαλύτερο αριθμό. Παρουσιάζεται σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από βιομηχανική ιστορία, αυτή η θεματική έκθεση βρίσκει τη νόμιμη έκφρασή της.

Léger και Le Corbusier στο Radiant City της Briey

Σε διάλογο με την αναδρομική Fernand Léger. Η ομορφιά είναι παντού στο Κέντρο Pompidou-Metz, την έκθεση Le Corbusier και Léger. Πολύχρωμα όραμα, που παρουσιάστηκε στο Cité radieuse στο Briey, σας προσκαλεί να ανακαλύψετε ξανά το κτίριο Le Corbusier που βρίσκεται 40 λεπτά από το Metz. Η έκθεση, που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την ένωση La Première Rue και το Val de Briey, επωφελείται από τη γενναιόδωρη υποστήριξη του Ιδρύματος Le Corbusier. Συνδέει τη σκέψη του αρχιτέκτονα με εκείνη του ζωγράφου, αποκαλύπτοντας τη μακροχρόνια φιλία τους που χαρακτηρίζεται από μια κοινή γιορτή του χρώματος. Αφού ανακάλυψε την περιοχή στο μέτωπο του Verdun κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, ήταν στο λεκανοπέδιο του Briey, το 1940, που ο Fernand Léger φανταζόταν τη διακόσμηση ενός δημοφιλούς αεροναυτικού κέντρου. Αυτό το σχέδιο για τον εκδημοκρατισμό της αεροναυπηγικής, που διακόπτεται από τον πόλεμο, βρίσκει μια πολύ ιδιαίτερη απόχρωση στο πάθος του Le Corbusier για αυτό που ονομάζεται "ιπτάμενα μηχανήματα". Λίγα χρόνια αργότερα, ήταν η στροφή του αρχιτέκτονα να εξερευνήσει τη Λορένη, πειραματίζοντας με πολυχρωμία στην κατασκευή του εργοστασίου Saint-Dée, πριν σχεδιάσει την οικιακή του μονάδα στο Briey τη δεκαετία του 1950. Ο Fernand Léger, μαθητευόμενος από 16 χρονών σε αρχιτεκτονική επιχείρηση, είχε ένα πρώιμο ενδιαφέρον για αυτόν τον τομέα. Έχοντας πεισθεί για τη διεπιστημονικότητα των τεχνών, αγωνίστηκε υπέρ μιας «τριμερούς συμφωνίας» μεταξύ του τοίχου, του αρχιτέκτονα και του ζωγράφου. Μέσα από ένα πλούσιο σύνολο αρχειακών εγγράφων, ανασκοπήσεων, ταινιών, φωτογραφιών, αλληλογραφίας, πολλά από τα έργα τους που συνδέουν την αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, μερικές φορές άγνωστα, επισημαίνονται εδώ σε ένα καταπληκτικό και εξαιρετικό περιβάλλον.

Το 2017, το Κέντρο Πομπιντού γιορτάζει την 40ή επέτειό του σε όλη τη Γαλλία.

Εβδομήντα πέντε συνεργάτες, 50 εκθέσεις, 15 παραστάσεις, συναυλίες και παραστάσεις: έως τις αρχές του 2018, το κέντρο Πομπιντού γιορτάζει τα 40 χρόνια δημιουργίας του σε σαράντα γαλλικές πόλεις. Από τη Γκρενόμπλ έως τη Λιλ, μέσω Le François en Martinique, Saint-Yrieix-la-Perche, Chambord, Cajarc ή Nice, εκδηλώσεις μίας νύχτας ή εξαμηνιαίες εκθέσεις θα παρουσιαστούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Προτάσεις που συνδυάζουν εκθέσεις, συναυλίες, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, συνέδρια και που θα καλέσουν όλα τα ακροατήρια να βιώσουν και να μοιραστούν την πρωτοτυπία του Κέντρου Πομπιντού.

Ντέιβιντ ΡΑΪΝΑΛ

Για να μάθετε περισσότερα: https://www.centrepompidou.fr/

http://www.centrepompidou-metz.fr/