Henri Fantin-Latour, La Διάλεξη (λεπτομέρεια), 1877, λάδι σε καμβά, 97 x 130 εκ., Λυών, Μουσείο τέχνης, Φωτογραφία © Alain Basset

Πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του Henri Fantin-Latour (1836-1904) στο Παρίσι από την έκθεση του
η έκθεση αφιερωμένη στον ζωγράφο στις εθνικές γκαλερί του Grand Palais το 1982, αναδεικνύει τα πιο εμβληματικά έργα ενός καλλιτέχνη που είναι περισσότερο γνωστός για τις νεκρές φύσεις και τα πορτραίτα της ομάδας του και αποκαλύπτει επίσης το σημαντικό μέρος που καταλαμβάνει στο έργο του από τους λεγόμενους «φανταστικούς» πίνακες.

Πολύ προσκολλημένος από τη νεολαία του στην πιστή αποκατάσταση της πραγματικότητας, ο Fantin-Latour διερεύνησε επίσης με χαρά μια πιο ποιητική φλέβα που τον φέρνει πιο κοντά στους συμβολιστές. Η έκθεση, η οποία αγκαλιάζει όλες τις πτυχές αυτής της πλούσιας καριέρας, προσφέρει ένα πυκνό ταξίδι συγκεντρώνοντας πάνω από εκατόν είκοσι έργα, έργα ζωγραφικής, λιθογραφίες, σχέδια και άλλες προπαρασκευαστικές μελέτες.

Μετά από ένα χρονολογικό σχέδιο, η έκθεση ανοίγει με τα πρώτα έργα του καλλιτέχνη, ιδιαίτερα τα ενοχλητικά αυτοπροσωπογραφίες που παρήγαγε κατά τα έτη 1850-1860. Περιορισμένη στο εργαστήριο, ο Fantin-Latour βρίσκει έπειτα τις πηγές του έμπνευσης στην καρδιά της οικειότητας: τα αιχμαλωτισμένα μοντέλα, οι δύο αδελφές του διοργανώνονται σε λάμπες ανάγνωσης ή σε κεντήματα, ενώ οι νεκρές φύσεις που απαρτίζονται από τη δεκαετία του 1860 αποκαλύπτουν, ήδη, τις εξαιρετικές ιδιότητες παρατήρησης του νεαρού καλλιτέχνη. Τα κυριώτερα σημεία της δεκαετίας 1864-1872, μια σημαντική περίοδος στο έργο του Fantin-Latour, τονίζονται στο δεύτερο μέρος της έκθεσης. Με μεγάλες φιλοδοξίες, ο νεαρός καλλιτέχνης δούλεψε έντονα, καινοτομώντας με γοργούς ρυθμούς στον τομέα του ομαδικού πορτρέτου. Με το Αφιέρωμα στο Delacroix, το πρώτο από τα μεγάλα πορτραίτα του, έγραψε το όνομά του στην ιστορία μιας συγκεκριμένης νεωτερικότητας, μαζί με τον Delacroix ή τον Manet. Με το Le Toast (1864-1865), το Atelier aux Batignolles (1870) και το Coin de table (1872), πολλαπλασιάστηκε έργα αξίας μανιφέστων.

Το τρίτο μέρος της έκθεσης παρουσιάζει τη σειρά νεκρών και πορτραίτων που ο καλλιτέχνης δημιούργησε μεταξύ 1873 και 1890. Με εξαίρεση τα πορτρέτα που ανατέθηκαν στα έργα και τα οποία σταδιακά καθίστανται λιγοστά, οι περισσότεροι από αυτούς τους καμβάδες των "μελετών από τη φύση". Τα πολυτελή πορτρέτα των λουλουδιών που έγραψε στη συνέχεια σε δεκάδες μαρτυρούν ένα σπάνιο ταλέντο στη σύνθεση των ανθοδεσμών καθώς και μια εξαιρετική δεξιοτεχνία στην απόδοση υλικών. Τα πορτραίτα του, είτε αυτά παρουσιάζονται είτε πιο οικεία, δείχνουν επίσης έντονη αίσθηση παρατήρησης.

Ωστόσο, ο καλλιτέχνης σταδιακά έπεσε κουρασμένος από πορτρέτα και νεκρές φύσεις, όπως αποκαλύφθηκε στο τέταρτο μέρος της έκθεσης. «Είμαι ευχαριστημένος»: με ​​αυτή τη φράση γραμμένη σε μια επιστολή προς τον φίλο και τον έμπορο Edwards το 1869, ο Fantin-Latour θυμίζει τα λεγόμενα «φανταστικά» έργα που καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο το έργο του με τα χρόνια. Τρέφεται από το πάθος του για μουσική, εμπνευσμένο από μυθολογικά θέματα ή αποστολές στην ομορφιά του γυναικείου σώματος υπό την κάλυψη των αγνών αλληγοριών, τα έργα αυτά αποκαλύπτουν ένα λιγότερο γνωστό πρόσωπο του καλλιτέχνη.

Μεταξύ της λιτότητας των οικογενειακών πορτραίτων, του πλούτου των νεκρών και της γοητείας των φανταστικών εικόνων, εμφανίζεται ένα χαρακτήρα γεμάτο αποχρώσεις, των οποίων η περίπλοκη προσωπικότητα φωτίζεται από την άφθονη αλληλογραφία που διατηρεί με αρκετούς από τους φίλους και καλλιτέχνες της εποχής. Η έκθεση καινοτομεί αφιερώνοντας ένα χώρο στη δημιουργική διαδικασία της Fantin-Latour, η οποία, με επίκεντρο την Ημέρα των Γενεθλίων που ζωγράφισε το 1876, παρουσιάζει παράλληλα πίνακες ζωγραφικής, σχέδια και λιθογραφίες. Αυτή η αναδρομική είναι τελικά μια ευκαιρία να αποκαλύψει στο κοινό ένα πρωτοφανές σύνολο φωτογραφιών, συλλαμβάνοντας ένα ρεπερτόριο μορφών για τον καλλιτέχνη.

Πέρα από την προβολή του παραδοσιακά δευτερεύοντος ύφους της νεκρή φύσης, που δημιουργήθηκε από την Fantin-Latour ως αληθινό πορτρέτο λουλουδιών, η έκθεση στοχεύει να ζωγραφίσει την εικόνα ενός καλλιτέχνη που ασχολείται με τις συζητήσεις της εποχής του, μεταξύ το πάθος για την πραγματικότητα και την ανάγκη για διαφυγή, η οποία έχει καθιερωθεί, παρά τη διακριτική της ευχαρίστηση, ως εξαιρετική φιγούρα του αιώνα.

αστυνομικό τμήμα: Laure Dalon, επιμελητής στο Rmn - Grand Palais, βοηθός του επιστημονικού διευθυντή. Ο Xavier Rey, επιμελητής στο Musée d'Orsay και ο Guy Tosatto, διευθυντής του Musée de Grenoble.

Πρακτικές πληροφορίες

19 μ.μ., Παρασκευή το βράδυ μέχρι τις 22 μ.μ.

τιμές: € 12, TR € 8,5 (16-25 ετών, άτομα που αναζητούν εργασία και μεγάλες οικογένειες), Special Youth: € 8,5 για δύο εισιτήρια (Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 17 μ.μ.), δωρεάν για παιδιά κάτω των 16 ετών ετών, δικαιούχοι κοινωνικών ελάχιστων επιπέδων

πρόσβαση: M ° St Sulpice or Mabillon Rer B Luxembourg - Λεωφορείο: 58; 84; 89; Στάση Μουσείου Λουξεμβούργου / Γερουσίας

Πληροφορίες και κρατήσεις: museeduluxembourg.fr