Ο διευθυντής του Mystère Picasso (1956), ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα ένα αξεπέραστο παράδειγμα σύλληψης από την κινηματογραφική κόγχη της πλαστικής δημιουργίας στην παραγωγή. Για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου ένας ζωγράφος (και ποιος ζωγράφος: τίποτα λιγότερο από τον αθάνατο δημιουργό της Γκέρνικα) αντιλαμβάνεται κάτω από τα μάτια του θεατή αρκετούς πίνακες, μια δημιουργία της οποίας είμαστε ελεύθεροι να ανακαλύψουμε όλη την πολυπλοκότητα, και λάθη, ως προνομιούχος μάρτυρας.

«Clouzot και οι πλαστικές τέχνες: μια σύγχρονη σουίτα»: αυτή η έκθεση έργων που προέρχονται από πλαστικούς καλλιτέχνες (σχεδιαστές και ζωγράφοι, βιντεογράφοι και εγκαταστητές) θα μπορούσε να προκύψει από την αίρεση, αναμειγνύοντας δύο τύπους έκφρασης η πολιτιστική ιστορία έχει περισσότερα αντίθετα απ 'ότι τα ενωμένα: ο κινηματογράφος, η τέχνη της αριστοκρατίας της αφήγησης και του παλλόμενου συναισθήματος. τις πλαστικές τέχνες, τη συγνώμη, στη σύγχρονη συνιστώσα τους, την ελεύθερη μορφή χωρίς υποχρεωτική σύνδεση με την πραγματικότητα και προσφέρονται αν χρειαστεί σε αργό διαλογισμό. Γιατί, λοιπόν, αυτή η έκθεση;

Ο Henri-Georges Clouzot δεν ήταν μόνο ο εραστής της τέχνης που γνωρίζουμε, ο σκηνοθέτης του Mystère Picasso τότε με τη δεύτερη σύζυγό του Inès Bise, έναν σπουδαίο συλλέκτη τέχνης (τη συλλογή Clouzot, πλούσια σε μεγάλα έργα του 2011ου αιώνα, θα κληροδοτηθεί μέχρι το θάνατο του Ines, το XNUMX, στο Secours Catholique, προτού διασκορπιστεί στο Christie's κατά τη διάρκεια μιας αξέχαστης πώλησης). Και πάλι: ο κινηματογράφος του, σε βάθος, δουλεύει με πλαστικά αποτελέσματα, εμπλουτίζει ευχάριστα τη συμβολή, στον ελεύθερο χώρο, των καλλιτεχνών της εποχής του, που ήδη ανέφερε ο Picasso, αλλά και άλλων καλλιτεχνών των οποίων το σύμπαν έρχεται να αρδεύσει τις κινηματογραφικές του εικόνες και την κατασκευή τους. Μήπως η Χίτσκοκ, στην Οικία του γιατρού Edwards, αναθέτει το σχεδιασμό μιας σκηνής όνειρο στον Σαλβαδόρ Νταλί; Ο Clouzot, στο La Prisonnière, θα κάνει τον κινηματογράφο Gilbert Moreau, ενσωματωμένο στην οθόνη του Bernard Fresson, κύριο χαρακτήρα και μεταξύ των καλλιτεχνών της γεωμετρικής αφαίρεσης, το περιβάλλον για αυτό το δράμα, όπου οι δημιουργικές φιλοδοξίες δεν συνδυάζονται καλά με αγάπη πάθος.

Δεκατέσσερις εικαστικοί καλλιτέχνες, που προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα, δέχθηκαν να αναλάβουν αυτή την πρόκληση: να δώσουν μια "συνέχεια" στον κινηματογράφο του Henri-Georges Clouzot χρησιμοποιώντας το δικό τους μητρώο έκφρασης. Όλοι έχουν στενή σχέση με τον δημιουργό του L'Enfer (1964, μια ημιτελής ταινία, αλλά των οποίων οι δοκίμοι χρωματιστών που προβλέπουν τη μαγνητοσκόπηση, μεταμορφώνοντας τον Romy Schneider) παρέμειναν στενοί, στενοί και πάντα βαθιές. Ο Clouzot, γι 'αυτούς, γίνεται εμπνευσμένος, κύριος της σκέψης της μορφής ή του σκοπού, δημιουργός της δημιουργίας. Ο Henri-Georges Clouzot και οι εικαστικές τέχνες: μια σύγχρονη σουίτα προσφέρει την ευκαιρία να θυμάστε, σύμφωνα με μια άλλη διαμόρφωση εκτός της κινηματογραφικής διαμόρφωσης, την εικαστική τέχνη, τα σπουδαία θέματα που αγαπούν τον Henri-Georges Clouzot: θανατηφόρα αγάπη, αγωνία , το νοσηρό σκοτάδι, η προδοσία, η ζήλια, η σχετικότητα, η τρέλα, η παρανοϊκή παρόρμηση, ο βοιωτισμός, το μυστήριο τελικά, πανταχού παρόντα στον σκηνοθέτη και στο κινηματογραφικό του έργο, στοιχειωμένο από αυτά τα ερωτήματα: πώς θα φτάσουμε «ανθρωπότητα», πώς κατασκευάζετε τον εαυτό σας ;, γιατί είναι το άλλο ένα εμπόδιο στη ζωή, την αγάπη, τον εαυτό σας;

Αν κατέχει μια ορισμένη θέση στην ιστορία του κινηματογράφου, ο Clouzot κατέχει επίσης ένα στην ιστορία της τέχνης, ειδικά από την L'Enfer και το La Prisonnière, δύο ταινίες όπου οι πλαστικές τέχνες καλούνται . Σε πειραματική βάση για την Κόλαση, μέσω επίσημης έρευνας του Clouzot, μερικές από τις οποίες είναι συναρπαστικές, από την άποψη του φωτισμού του ανθρώπινου σώματος ειδικότερα. Ως ιστορικιστής στο La Prisonnière, όπου η δράση λαμβάνει χώρα στον κόσμο της κινητικής τέχνης και σε εκείνους των εραστών και συλλεκτών της σύγχρονης τέχνης.

Πολ Άρντεν

Πρακτικές πληροφορίες

Έκθεση CLOUZOT και πλαστικών τεχνών, Σύγχρονη σουίτα
Από τις 17 Νοεμβρίου 2017 έως τις 12 Ιανουαρίου 2018
Τοπογραφία της Τέχνης
15, rue de Thorigny - 75003 Παρίσι

Για περισσότερες πληροφορίες: www.topographiedelart.fr