De Canadees Stephen Ames, 58, wint de 47e editie van de Hassan II Trophy, een voormalig European Tour-evenement van 2010 tot 2019 en nu een van de data van de PGA Tour Champions, het Amerikaanse seniorencircuit

Hassan II-trofee: Ames, voor Canada!

Ames wint de Hassan II-trofee - Fotocredit @ChampionsTour

In 1971, wanneer Koning Hassan II lanceerde zijn grote internationale golftoernooi op Maroc, zou hij zich de ongelooflijke evolutie van het evenement ongetwijfeld niet hebben voorgesteld tot deze 47e editie van het jaar 2023. Gedurende de eerste tweeëntwintig jaar, dat wil zeggen tot de twee overwinningen van de immense Payne Stewart in 1992 en 1993, de Hassan II-trofee was het bijna exclusieve jachtgebied van de grote Amerikaanse spelers, in 1976 nauwelijks verstoord door de Spanjaard Salvador Balbuena en de overwinning in 1991 van Vijay Singh, de Fijiër die (tijdelijk) de plaats van nummer 1 van de wereld zou innemen Tiger Woods aan het einde van seizoen 2004.

Vanaf 1994 kwam de rest van de wereld in opstand; Amerikaanse sterren zullen niet langer de enigen zijn die in de hitlijsten verschijnen. Zelfs als David Toms in 1999 opnieuw de titel zou winnen, twee jaar vóór zijn grote succes op de Amerikaanse PGA 2001, zullen alle nationaliteiten – of bijna – uiteindelijk een speler op de Marokkaanse Trofeelijst opstellen: Nick Price voor Zimbabwe in 1995, Colin Montgomerie et Sam Torrence voor Schotland, Santiago Luna drie keer voor Spanje, Padraig Harrington voor Ierland, Ernie Els voor Zuid-Afrika, en zoveel anderen...

De “globalisering” houdt aan en begint in 2010, wanneer de Hassan II Trophy officieel deelneemt aan de European Tour. De Spanjaarden en de Engelsen staan ​​nog steeds in de lijst met winnaars. Maar ze worden vergezeld door Duitsland uit Marcel Siem in 2013, Zuid-Korea Jeung Hun Wang in 2016 en, voor het eerst in zijn 45-jarig bestaan, een Fransman, Alexander heffing, die het toernooi in 2018 won!

Om deze "parade of Nations" verder te verrijken met een nieuw winnend land, zal het nodig zijn geweest om te wachten tot de Trophy een nieuw tijdperk ingaat, door de European Tour te verlaten om zich aan te sluiten bij de PGA Tour Champions (Amerikaans seniorencircuit) als enige etappe in Afrika van het seizoen. In 2020 won Brett Quigley, nog steeds een Amerikaan, in Marrakech...

Maar na een blanco pauze van twee jaar vanwege Covid, vond in februari 2023 eindelijk de "Return of the Champions" plaats op de traditionele Dar Es Salam-baan in Rabat. En de nieuwe nationaliteit die op de lijst komt, heeft een uitzonderlijk smaakje!

Stephen Ames, 58, is Canadees. Hij leidde het toernooi van begin tot eind, van donderdag 9 tot en met zaterdag 11 februari. Hij plaatst kaarten van 67 (-6) en 70 (-3) om na twee rondes de brede leider te zijn op -9, en bereikt vervolgens een absoluut model van controle over operaties in de derde laatste ronde: 18 bladeren op rij! Geen beving. Zelfs toen de Australiër Mark Hensby, die in het laatste deel naast hem speelde, hem begon aan te vallen door twee birdies te tekenen om hem op de hielen te zitten (-8 tegen -9).

Wie ging er kraken?… Het antwoord op holes 13 en 14, waar Hensby explodeerde met twee dubbele bogeys. Ames hoefde alleen zijn onfeilbare par-machine uit te rollen om het meeste uit zijn eerste twee uitzonderlijke dagen te halen. Eindzege op -9 voor Mark Hensby, nog steeds 2de op -4, en vierkant 3de op -3: de Amerikanen Quickley en Stankowki, de Zweed Karlsson en nog een Australiër, Richard Green.

Het is dan ook een Canadese speler die voor het eerst de beroemde Khanjar ontvangt, een kostbare dolk bezet met stenen uit de Hassan II Trophy. Nog één nationaliteit op de lijst… Of zelfs twee! Omdat oorspronkelijk, Stephan Ames, met twee ouders geboren in Trinidad en Tobago (vader van Engelse afkomst, moeder van Portugese antecedenten), was Trinidadiaans!

In 1989, in navolging van een golfende grootmoeder die tweemaal kampioen van Trinidad en Tobago was geweest, won hij zelf de Trinidad Open. Vijf jaar later, in 1994, was het nog steeds in de kleuren van Trinidad en Tobago dat we hem konden zien spelen op de Lyon Open!

Toen werd Canada zijn thuis. Zozeer zelfs dat hij een van de Olympische fakkeldragers was op de Olympische Spelen van 2010 in Vancouver. Vanaf nu leeft zijn leven in Calgary, waar hij mede-eigenaar is van verschillende restaurants en waar hij zich wijdt aan de creatie van een nieuwe baan met 27 holes, de Copithorne Club, de eerste Canadese baan die de Johnny Miller / Stephen Ames zal dragen handtekening. Een leven lang golfer...

Nathalie Vion

Leaderboard Ici

Lees het vorige artikel hier

Lalla Meryem Cup: Stark Superster