Geplaatst op 1 augustus 2020 in Nieuws.
Sophie Giquel: "Het bereiken van je volledige potentieel is de zoektocht van ieder van ons"
Op 38-jarige leeftijd is de voormalige Franse nummer 1 Sophie Giquel nu mede-directeur van MyGolfCare, een concept dat de voordelen van golf gebruikt om stress beter te beheersen en de energie, gezondheid en prestaties te verbeteren, vooral in de golfwereld. Voor Swing Féminin vertelt ze over haar nieuwe leven en blikt ze terug op haar carrière.
DR
Hallo Sophie, je stopte je carrière bijna twee jaar geleden na de French Open. Om welke redenen?
Ik wilde me settelen, minder reizen, een gezin stichten. Ik had niet echt de vlam, de motivatie… De European Tour was op dat moment ook niet in topvorm.
U bent nu adviseur voor Canal+ en Golf+. Lukt het jou om achter de microfoon net zo te trillen voor de heldendaden van je ex-collega's als toen je op de greens stond?
Ik tril niet zo veel, dat is normaal, maar ik geniet ervan, ik hou meer van delen. Wat ik leuk vind als ik commentaar geef op een toernooi, is om de link te leggen tussen wat we op tv zien en wat ik op de baan heb meegemaakt. Als een speler een belangrijke putt met minder dan een meter mist, zullen veel kijkers tegen zichzelf zeggen dat hij of zij het onvermijdelijke heeft gemist, terwijl ze dat de hele dag alleen maar doen. Het is aan mij om uit te leggen dat het in deze situaties, met de druk en de stress, verre van gemakkelijk is, zelfs als we deze putts elke keer op de green maken.
Eind 2019 was jij ook medeoprichter van MyGolfCare*. Waar gaat het over?
Met mijn partner Véronique Valles-Vidal (een voormalig liberaal verpleegkundig directeur van een gezondheidsnetwerk)helpen we bedrijven, leiders en managers om hun stress en energie beter te beheersen door hen de sleutels te geven om gezond te zijn dankzij golf. Wij gebruiken golf als medium. We richten ons tot golfers, maar ook en vooral tot niet-golfers, en trekken parallellen tussen de voordelen van deze sport en ons dagelijks leven. Emotiebeheersing, fysieke activiteit en voeding zijn hefbomen waarmee ik als professionele golfer goed presteerde, maar die iedereen in zijn leven kan gebruiken, niet alleen een professionele golfer. Met mijn ervaring in golf op hoog niveau en die van Véronique op het gebied van gezondheid zijn wij complementair. We hebben ons bovendien omringd met een multidisciplinair team: sofroloog, voedingsdeskundige, sportartsen, fysieke trainer.
Hoe gebeurt dit in de praktijk?
Wij organiseren seminars, op een golfbaan of zelfs elders, rond vier workshops: het beheersen van gedachten en emoties, fysieke activiteit, voeding en golf. De golfworkshop wordt over het algemeen gedaan met opblaasbare doelen en grote ballen om het voor iedereen toegankelijk te maken. Ook bieden wij workshops of conferenties aan rond het thema welzijn, gezondheid en prestatie. Wij organiseren dagen, dagdelen of avonden op een golfbaan, in een bedrijf, op bijzondere plekken... Er wordt ook gewerkt aan een face-to-face en digitaal trainingsprogramma.
Sophie Giquel en Véronique Valles-Vidal.
Had u dit idee tijdens uw carrière al in gedachten?
Ik heb altijd een fysieke en mentale trainer gehad en aandacht besteed aan mijn voeding, dat interesseerde mij vanaf het begin. Toen ik aan mijn omscholing dacht, wilde ik het allemaal omvatten en begrijpen, om te profiteren van mijn ervaring in de topsport. Het realiseren van je volledige potentieel en het vervullen van jezelf als persoon is de zoektocht voor ieder van ons. En het is in deze begeleiding dat ik mezelf vandaag vervul.
Wie zijn uw klanten?
We werken met een paar bedrijven zoals Allianz, maar we zijn een heel jong bedrijf en door de gezondheidscrisis zijn we nogal vertraagd in ons momentum, dit is niet de ideale periode. Onze doelstellingen omvatten verzekeringsmaatschappijen, banken, onderlinge maatschappijen, farmaceutische laboratoria, grote groepen, KMO's, enz. We zullen ze binnenkort ontmoeten. Het idee is om ervoor te zorgen dat je je zowel op het werk als daarbuiten goed voelt in je hoofd en lichaam, omdat veel mensen hele dagen zitten in vergaderingen of achter een computer. Zo kunnen we 's ochtends een warming-up aanbieden, een sofrologiepauze rond 11 uur, een workshop over voeding tijdens de lunch en aan het eind van de dag spierregeneratie op basis van stretching en zelfmassage om spanningen los te laten. We kunnen dit soort diensten zelfs op afstand aanbieden vanwege Covid… We spelen volledig in op MVO-verzoeken (Maatschappelijk verantwoord ondernemen) en Sportgezondheidsprogramma's om in te spelen op de gezondheid van werknemers.
Tussen december 2016 en september 2019 was je lid van de raad van bestuur van de Ladies European Tour. Maak je je vanwege de huidige crisis zorgen over de toekomst van het vrouwencircuit?
Ja, liever. De situatie, met zijn vele onzekerheden, is moeilijk te beheersen. De LPGA is een grote entiteit die de crisis redelijk goed heeft beheerd. Ik krijg regelmatig feedback dankzij mijn man (Axel Bettan), de caddie van de Chinese Yu Liu. Ik maak mij vooral zorgen over het Europese circuit. Het feit dat de LPGA het dit jaar heeft overgenomen, heeft het een tweede adem gegeven, maar ik vrees dat de Amerikanen eerst zullen proberen hun huid te redden, wat normaal is, voordat ze zich met de LET gaan bezighouden...
Je was een gouden medaillewinnaar op de Mediterrane Spelen, meervoudig Frans kampioen, Frans nr. 1 in 2011 en won 3 toernooien op het professionele circuit. Wat is de mooiste herinnering aan uw carrière?
Eigenlijk heb ik er twee. Eerst mijn eerste overwinning in Portugal, op de LET, in 2007, daarna de Amerikaanse kaarten in hetzelfde jaar. Maar het was helemaal niet hetzelfde gevoel. Toen ik de European Tour won, was ik al enkele maanden aan het rondcirkelen en ereplaatsen verzamelen, maar het wilde niet vallen. Ik heb dit bijna als een opluchting ervaren. Terwijl spelen op het Amerikaanse circuit de verwezenlijking van een droom was, ging alles voor mij open...
Hoe heb je deze ervaring in de Verenigde Staten beleefd?
Ik had een goede band met Patricia Meunier-Lebouc**, die mij onder haar hoede nam. We waren ook bevriend met de Levets, die naast ons in Florida woonden. Jean-Claude Forestier, de eigenaar van de golfbaan van Vaudreuil, heeft mij ook geholpen door mij zijn huis in Palm Beach Garden te lenen. Het was mijn man die mij de caddy gaf… Kortom, op papier kwamen er veel dingen samen om alles goed te laten verlopen. Maar ik heb bij de start een klap gekregen, omdat er een groot niveauverschil was met het Europese circuit. En omdat ik tachycardie had, onderging ik een goedaardige hartoperatie die slecht verliep: deze duurde 4 uur in plaats van de geplande 20 minuten. Er waren complicaties, ik heb vier maanden niet gespeeld. En in plaats van om een medische vrijstelling te vragen, wilde ik eigenlijk stom genoeg weer live spelen...
Was het uiteindelijk een teleurstellende ervaring?
Laten we zeggen dat het een gemengde ervaring was. In termen van resultaten was dat niet zo, maar ik vond het echt leuk om mezelf te meten met de beste spelers ter wereld. Op de LPGA had ik het gevoel dat ik elke week het Evian Championship speelde.
Marion Ricordeau*** vertelde ons twee weken geleden dat ze zich een prinses voelde op de LPGA…
Dat is het precies, er wordt alles aan gedaan om het te laten gebeuren! Maar weet je, mijn coach was in Frankrijk, mijn familie en mijn goede vrienden ook. Mijn energie haal ik uit de familie, en aangezien mijn resultaten in de Verenigde Staten niet op peil waren... Bovendien is er in Florida, afgezien van golf, strand en winkelen, niet veel te doen...
Je hebt de pretparken...
Ja, maar daar gedij ik niet het meest (lacht)!
Wat is je slechtste herinnering als golfer?
Als amateur was het verschrikkelijk... maar er is nu een recept (lacht). Ik was 14 jaar oud en werd gecoacht door Corinne Soulès, die het Franse team coachte. Ze had me aangemoedigd om deel te nemen aan de Esmond Cup, die werd gespeeld op de golfbaan van Saint-Cloud, en de vlaggenschipcompetitie voor jongeren was. De meeste meisjes waren tussen de 18 en 20 jaar oud. Ik arriveer en daar, in de eerste ronde, stuur ik... 97. De schande van mijn leven wilde ik verbergen... (lacht) Op 20-jarige leeftijd nam ik wraak door de finale te bereiken.
En onder professionals?
Ik herinner me de British Open van 2011 in Carnoustie. Ik zat super goed geplaatst, rond de 10e plaats en ik stuurde 80 om 35 te eindigene. Ik wilde het te goed doen, ik projecteerde mezelf in het resultaat in plaats van in het heden te zijn.
Het is iets waar golfers op hoog niveau vaak mee te maken krijgen: de behoefte om in het heden te zijn. Anne Marie Palli legde ons een paar dagen geleden uit dat ze in 1992 in Atlantic City een putt van 4 meter op de 18e had teruggegeven om de play-off te kunnen spelen en vervolgens Laura Davis te verslaan. En dat het geheim van haar succes was dat ze erin geslaagd was gefocust te blijven op het huidige moment, ook al is dat niet altijd gemakkelijk. Hoe verliep uw mentale proces toen u een heel belangrijke putt moest maken?
Ik heb twee paren gebruikt. De eerste was om me te concentreren op mijn beweging, om al mijn energie te steken in wat van mij afhangt, om het beste te doen wat ik kan. En alsof dat nog niet genoeg was, transformeerde ik mezelf alsof ik op training op de putting green stond.
Op de golfbaan van Vaudreuil neemt Guillaume Biaugeaud de mobiele telefoons van zijn studenten twee dagen lang in beslag als ze een kleine putt missen, om ze te laten wennen aan het onder druk zetten... ****
Ik, als ze me vertellen dat ik twee dagen niet ga eten, zal dat meer druk op me leggen dan wanneer ze mijn laptop afpakken! (lacht)
Wat was je sterke punt?
Mijn rijconsistentie. In de VS stond ik op nummer 2 wat betreft het aantal geraakte fairways. Ik was geen grote hitter, maar ik was altijd hetero.
En je zwakke punt?
Hij evolueerde. In het begin was het mijn putten en aan het einde van mijn carrière was het meer mijn precisie bij de aanvallen op groen.
Heb je ooit een hole in one voltooid?
Ik heb er twee gedaan, maar nog nooit in een toernooi. De eerste, ik was jong, was op vakantie met mijn oom tijdens een wedstrijd op de Rhuys Kerver-golfbaan. De tweede, op de golfbaan van Albon. Anders stuurde ik op de PIC tijdens een French Open een bal het water in op par 3 van de 13e. Ik speelde meteen opnieuw en de bal ging rechtstreeks de hole in!
Welke spelers bewonder jij?
Ik vond Annika Sörenstam erg leuk, ze was heel streng, heel professioneel. Het was voor mij een bron van inspiratie. Ik voelde me ook aangetrokken tot Phil Mickelson omdat hij een zeer creatieve, ontspannen stijl heeft, die mijn spel ontbeerde. Hij inspireerde mij ook om deze redenen. Ik plaatste mezelf ook in de schoenen van Dustin Johnson, vanwege zijn koele kant, zijn vermogen om zich los te maken van het resultaat, het kan me niet schelen, tenminste die indruk die hij wekt.
Wat is volgens jou de meest voorkomende fout onder amateurs?
Juist het gebrek aan ontspanning. De meesten houden zich vast aan hun club, het ontbreekt aan vloeibaarheid. Als coach werk ik daar veel aan.
Interview door Franck Crudo
Grace Kim leidt het JM Eagle LA Championship
De kroning van Scottie Scheffler bij de RBC Heritage
Chiara Tamburlini wint het Joburg Ladies Open
