Auguste Rodin, vrouwelijk naakt leunend uit een antieke bolvormige vaas, 1895-1910, gips en terracotta; 17,7 x 17,8 x 23,8 cm, Parijs, Rodin Museum. Rodin-donatie, 1916, © Rodin Museum (foto Christian Baraja)

Rodin kende en kent net als Monet een wereldberoemdheid. Elke generatie heeft het publiek gefascineerd. Veel kunstenaars hebben zichzelf afgemeten aan zijn esthetiek, er inspiratie uit gehaald of het tegenovergestelde standpunt ingenomen. Rodin onderzoekt alle facetten van de beeldhouwkunst: van assemblage tot gedeeltelijke figuur, inclusief collage, praktijken overgenomen door Matisse en Picasso. Zijn gebruik van tekenen gaat de grote Germaanse expressionisten vooraf, zijn relatie met fotografie kondigt die van Brancusi of Moore aan. De tentoonstelling presenteert haar werk en de mutaties in de blik die het heeft gegenereerd.

Rodin, de kracht van expressie

Vanaf de jaren 1880 werd Rodin geprezen als degene die de beeldhouwkunst tot leven bracht: "van conventioneel werd beeldhouwkunst expressief". Het lichaam levert het vocabulaire van menselijke passies, een Rodiniaans expressionisme is essentieel. Het is ook de periode van "zwarte tekeningen" - weinig bekend, weinig gezien - die het universum van zijn toekomstige Door to Hell voeden.

Verzamelaars komen op voor hem. Vanaf dit moment wist hij zelf te spelen met alle middelen die hij tot zijn beschikking had om zijn carrière op te bouwen: verzamelaars, pers, tentoonstellingen, in Parijs, waar de kunstmarkt floreert, om zijn carrière op te bouwen.

Jonge beeldhouwers zoals Bourdelle, Lehmbruck, Gaudier-Brzeska, Brancusi, hebben allemaal een Rodinese periode.

Rodin experimentator

De tentoonstelling van zijn werk, die Rodin in 1900 in Parijs organiseerde langs de zijlijn van de Wereldtentoonstelling, plaatste hem in de voorhoede van de artistieke scene. Daar toont hij een ongekend aspect van zijn werk door middel van een reeks gipswerken - zijn materiaal bij uitstek: onberispelijk materiaal gemaakt voor deze kunst van licht en ruimte. De tentoonstelling uit 1900 toont een proces van permanente, fundamenteel experimentele heruitvinding. De kunstenaar assembleert soms ongerijmde elementen, gaat verder met herhaling, fragmenteert vormen, heroverweegt het invoegen van sculpturen in de ruimte.

Het ondervonden succes impliceert een vermenigvuldiging van versies, allemaal verschillend, waarbij de beeldhouwer zijn gedachten in elke fase laat evolueren. Bourdelle, Matisse, Brancusi of Picasso verankerden hun eerste werken in zijn praktijk.

Aan het einde van de jaren 1890 wijdde Rodin zich meer aan tekenen. In 1902 exposeerde hij in Praag een belangrijke reeks, die gedeeltelijk wordt gereconstrueerd in het Grand Palace. Deze volledig onafhankelijke productie van sculpturen verstoort de vrijheid en moderniteit van deze nieuwe uitdrukking.

Rodin gebruikte de fotografie uitgebreid vanaf de jaren 1880. De geretoucheerde prints van de kunstenaar werden op zichzelf staande werken en werden gebruikt en geïntegreerd in het creatieve proces. Na 1945 brachten kunstenaars als Henry Moore dit gebruik van fotografie tot een hoogtepunt.

Rodin: de schokgolf

Na de Tweede Wereldoorlog ontdekken we een nieuwe Rodin en veel onbekende aspecten van zijn werk: assemblages van gipsfiguren en oude vazen, dansbewegingen, gieten van Balzac's kamerjas zijn evenzeer een schok voor het publiek als voor de avant-garde. De assemblages van Picasso, de acrobaten van Max Beckmann en de viltwerken van Beuys echoën het. De verzamelaars van Rodin laten talloze collecties na aan musea: het Rodin Museum in Philadelphia, het Metropolitan Museum in New York, de National Gallery in Washington, de Ny Carlsberg Glyptothek in Kopenhagen, het Western Art Museum in Tokio ... universum van een hedendaagse verzamelaar, waarin de werken van Rodin zich vermengen met die van zijn tijdgenoten.

Wat blijft er over van deze expressieve en lyrische gevoeligheid? Het verschijnt in verschillende werken of bewegingen die de afwijzing van geometrie en idealisme delen, de vraag naar een libertarische en anti-rationalistische benadering. Deze gevoeligheid verzet zich tegen spontaniteit tegen het concept en bevestigt het gewicht van materialiteit (Germaine Richier, Alberto Giacometti, Willem De Kooning). Er is overdaad, zowel in het drama (Markus Lüpetz) als in de jubelende kant (Barry Flanagan): geweld en overloop, speelse geest of metamorfose.

Praktische informatie

algemeen politiebureau: Catherine Chevillot, algemeen erfgoedconservator, directeur van het Rodin museum; Antoinette Le Normand-Romain, ere-generaal conservator erfgoed; Sophie Biass-Fabiani, erfgoedconservator in het Rodin museum; Hélène Marraud, conservatie-attaché, belast met sculpturen in het Rodin museum; Véronique Mattiussi, wetenschappelijk manager van de historische collectie in het Rodin museum; Hélène Pinet, hoofd van de onderzoeksafdeling, verantwoordelijk voor de fotocollectie van de Rodin museumscenografie: Didier Blin, architect-scenograaf

opening: Zondag, maandag en donderdag van 10 tot 20 uur Woensdag, vrijdag en zaterdag van 10 tot 22 uur Elke dinsdag gesloten.
sluitend Maandag 1 mei en vrijdag 14 juli

Europese museumnacht op 20 mei 2017.

prijzen : € 13, € 9 TR (16-25 jaar oud, werkzoekenden, grote gezinnen). Gratis voor kinderen jonger dan 16 jaar, begunstigden van de RSA en de minimale pensioenleeftijd. Stamtarief € 35 (4 personen waarvan 2 jongeren van 16-25 jaar oud). verlaagd tarief in het Rodin museum op vertoon van het tentoonstellingskaartje

toegang: metrolijn 1 en 13 "Champs-Elysées-Clemenceau" of lijn 9 "Franklin D. Roosevelt"

informatie en reserveringen: www.grandpalais.fr et www.rodin100.org