Joseph Ferdinand Cheval (Jacques Gamblin) was aan het einde van de 19e eeuw een eenvoudige postbode die elke dag door de Drôme reisde, van dorp tot dorp. Eenzaam is hij van streek als hij de vrouw van zijn leven, Philomène (Laetitia Casta), ontmoet. Uit hun verbintenis wordt Alice geboren. Voor dit kind van wie hij meer houdt dan van wat dan ook, stort Cheval zich vervolgens in een gekke weddenschap: om voor haar met zijn eigen handen een ongelooflijk paleis te bouwen. Nooit gespaard door de beproevingen van het leven, zal deze gewone man niet opgeven en 33 jaar van zijn leven wijden aan het bouwen van een buitengewoon werk in Hauterives in de Drôme: "Het Ideale Paleis".

Jacques Gamblin - © David Raynal

Kende je het waargebeurde verhaal van postbode Cheval?

Niet goed nee. Ik wist niet zeker of het echt was of liever een legende. Wie was Cheval? Ik kwam in aanraking met dit verhaal dankzij de film. Nadien verdiepte ik me in dit personage tijdens zijn grote innerlijke reis.

Waarom accepteerde je deze rol te vervullen die zowel fysiek als psychologisch veeleisend is?

Het raadsel was fascinerend. Er zit ongetwijfeld in deze man een element van waanzin, veel mystiek en ook iets van de orde van het kosmische. Maar als we dat eenmaal hebben gezegd, hebben we niets gezegd, niets wordt opgelost, niets wordt uitgelegd. Het mysterie van deze man, van wie we heel weinig weten sinds hij alleen een paar notitieboekjes achterliet, was voor mij een van de motoren van mijn motivatie.

Heeft het feit dat Joseph Ferdinand Cheval een factor is, u in zijn werk bepaald?

Ik heb er nooit over nagedacht. Afgezien van het feit dat de postbode een man is die informatie en berichten doorgeeft, is hij ook iemand die voor verbeelding en mysterie zorgt ... Zijn postbode-activiteit heeft hem in staat gesteld om tweeëndertig kilometer af te leggen dag. En tijdens zijn lange tocht gaf het hem de tijd om te dromen, te zien en te observeren. Ik denk dat al deze uren doorgebracht op de wegen van de Drôme zijn verbeelding hebben gevoed, voor dit werk dat hij zijn hele leven heeft volbracht. Er zit ook iets in het beeld van de poëtische factor. Persoonlijk vond ik het altijd leuk om brieven te sturen en ze een paar dagen later te laten lezen. De postbode is een personage dat in het collectieve onbewuste altijd een deel van poëzie heeft gehad.

Kun je ons iets vertellen over de onvoorwaardelijke steun van zijn vrouw Philomène?

Het is in de eerste plaats een standpunt van de regisseur Nils Tavernier, Fanny Desmarès en Laurent Bertoni. Het personage stond al op schrift in deze prachtige welwillendheid. Een liefde voor een man, zoals hij is. Laetitia begreep al snel dat de kracht van de rol in dit punt lag. Ze is er en houdt van deze man zoals hij is. Het kan niet worden gerechtvaardigd, het kan niet worden verklaard. In tegenstelling tot veel van onze eigen verhalen, soms ontsierd door frustraties, gaan we altijd op zoek naar dingen in elkaar die ze ons niet geven. En we hebben het vaak mis, want als hij ze niet geeft, komt dat omdat hij niet gemaakt is om ze te geven. Philomène pakt alleen wat hij haar geeft. Dit is wat zeldzaam, mooi en modern is in deze romantische relatie. Zeker, hij geeft haar weinig, maar ze blijft van hem houden en vergezelt hem wanneer hij, vooral na de dood van hun dochter, door de ontmoediging wordt getroffen om zijn werk voort te zetten. Het is absoluut prachtig en ik denk dat dit romantische verhaal een van de sterke punten is van de film tussen deze twee personages die elkaar kruisen en tegen elkaar strijken. Omdat er maar weinig woorden zijn, wordt alles opgetild en krijgt het macht. Dit alles gebeurt via de lichamen. Het is een werk in de tijd. Het duurt 33 jaar om het te bouwen, net als zijn paleis. In die zin is het een film van weerstand in de tijd en de acceptatie van tijd.

1879-1912: 10 dagen, 000 uur, 93 jaar ontbering - Foto: DR

Hoe interpreteer je de ontroerende sympathie van de postmeester van Bernard Le Coq met betrekking tot de factor Cheval?

Ik vind in de film mijn relatie met Bernard Le Coq, die de postmaster speelt, erg leuk. Ik had al met Bernard getourd en ik voel grote genegenheid voor hem en grote bewondering voor zijn werk als acteur. Het is ook een heel goed idee om in dit verhaal personages te plaatsen die welwillend blijven met de factor Cheval, terwijl hij soms door sommige van zijn tijdgenoten wordt meegenomen voor een zoete noot. Het was belangrijk dat we begrepen dat het niet systematisch door iedereen abrupt en definitief werd afgewezen. Het feit dat er onder andere dit personage is dat naar hem kijkt, en die voor hem een ​​beetje een tweede vader is, is essentieel. We mogen niet vergeten dat de postbode Cheval zijn moeder verloor op 11 en zijn vader op 19 en het personage gespeeld door Bernard Le Coq laat hem in zijn stilte en zijn eenzaamheid een beetje liefde en herkenning hebben. . Het feit dat de postmeester hem niet beoordeelt, zoals zijn vrouw gespeeld door Laetitia Casta en hem neemt zoals hij is, dat geeft kracht en schoonheid aan de film. Elke keer dat mijn blik die van Bernard ontmoette, was ik erg ontroerd, vooral in deze scène waar ik de medaille ontving. Het is aan hem dat hij een tijdje in vertrouwen zal nemen dat hij zijn baas is. Het is zeer zeldzaam voor mensen die geen vrienden zijn, maar door wie u zich niet beoordeeld voelt.

Wat is volgens jou kenmerkend voor het werk van postbode Cheval?

Koppigheid en doorzettingsvermogen. Niets kon Cheval van zijn project afhouden. En het is des te ontroerender dat hij het op een ongeïnteresseerde manier realiseerde, zonder enig doel van verleiding, zonder ook maar een moment te vermoeden dat zijn paleis, waarop hij in 1914 stopte, zou in 1969 door Malraux uitgeroepen worden tot "Eerste werk van naïeve kunst" en zou vandaag 170.000 bezoekers per jaar verwelkomen.

"Om mijn gedachten af ​​te leiden, heb ik een droom gebouwd, een sprookjespaleis ..." - Foto: DR

Zal deze rol van paard de acteur hebben gemarkeerd die je bent?

Zonder twijfel ! Ik wil Niels Tavernier bedanken voor het aanbieden van een rol die een belangrijk deel van mijn leven zal blijven. Het is mijn kerstcadeau. Uiteindelijk heeft hij me helemaal in de war gestuurd. In een carrière kom je zelden personages tegen die zo veel met je praten. Ik meet mijn geluk dat ik deze heb mogen ontmoeten. Ik heb in mijn carrière de kans gehad om mooie rollen te maken die in het geheugen van mensen blijven. En dan was er nog dit personage dat totaal onverwacht is. Ik kan zeggen dat de postbode van Cheval me heel ver heeft laten reizen ...

Wat zijn je plannen na de Cheval-factor?

Ik blijf spelen in het theater, mijn show Een man die niet stil staat. Het is ook een verhaal van correspondentie, dit keer per e-mail met de navigator Thomas Coville in 2014, tijdens zijn 4e poging om een ​​zeilrecord rond de wereld te behalen. En dan filmprojecten, hij heeft er meerdere, ik heb geen pijn van het werk ...

Interview door David RAYNAL

Bekijk de filmtrailer:

Site van het ideale paleis van de postbode Cheval in Hauterives in de Drôme: http://www.facteurcheval.com/