Over titel gesproken, de Engelsman lijkt vooral het Iberisch schiereiland te waarderen, hij die tot nu toe slechts één trofee op het Europese circuit had gewonnen. Het was in 2010 op het Portugese eiland Madeira. Een echte renaissance voor een speler die de afgelopen maanden moeizaam elke seconde heeft uitgegeven. Dankzij een laatste bogey-vrije kaart en een totaalscore van -10 heeft de inwoner van Chertsey, 296e van de wereld, vier slagen voorsprong op een kwartet bestaande uit twee Ryder Cup-spelers (Miguel Angel Jimenez en Francesco Molinari), d een jonge Argentijnse hoopvol (Emiliano Grillo) en onze nationale Edouard Espana.

Met 25 heeft de Bordelais een kort spel en een extreem solide put, zoals deze snaar van maar liefst tien meter op hole nr. 3 om par te redden tijdens de laatste ronde. Maar Espana was ook consistent in het rijden met een veel lager traject dan gemiddeld. Dat kan handig zijn als de wind plotseling opsteekt, zoals zondagmiddag het geval was in Catalonië. Hij had zelfs de luxe om net de adelaar te missen op hole 18, een par 5, die hem alleen al de tweede plaats op het podium zou hebben opgeleverd. Edouard zou echter vlot moeten herstellen, hij die op het parcours van El Prat het beste resultaat uit zijn prille carrière tekent. Ten tweede in Spanje, in het gezelschap van Miguel Angel Jimenez, hebben we meer beruchte gekend….

De man met de paardenstaart en de goed gevulde buik, titelverdediger, deed zijn vele supporters opnieuw huiveren. Zijn bijna theatrale aankomst, als een stierenvechter in de arena, moest je echt meemaken toen hij op de start-tee verscheen. De voorgaande wedstrijden werden tot dan toe slechts door een handjevol toeschouwers verwelkomd, die verlegen en mechanisch applaudisseerden bij de aankondiging van elke speler. Maar deze keer stonden enkele honderden mensen te wachten en te juichen voor Miguel Angel, de haven nog steeds hooghartig. Ontspannen pakte de Spanjaard zelfs zijn mobiele telefoon en fotografeerde de assistentie in panoramische modus, wat voor algemene hilariteit zorgde. Alvorens te beginnen, bravoure: "Zie je, nu zet ik mijn laptop uit en berg ik hem op, hè!". Opnieuw gelach van het publiek, dat de les ongetwijfeld zal hebben begrepen.
Maar na het "ole, ole, ole" van het publiek was het vooral "au, au, au" dat Jimenez zou horen. In kwestie een eerste drive in draw, hooked limit, die eindigde in de linkerbunker.

Minstens evenveel mensen waren aanwezig, enkele minuten later, bij het eerste schot van de andere publiekslieveling: Sergio Garcia. Een andere ster, een andere stijl. Veel gespannener dan zijn oudste, de voormalige nummer 1 van de wereld, met het hoofd naar beneden, vroeg zelfs het publiek om geen foto's te maken, op een ietwat geknepen toon. We dachten ook dat we meer dan tien jaar teruggingen, toen Sergio bijna een minuut leek te zoeken naar de juiste grip voordat hij zijn drive bewapende... Een andere stijl maar dit keer hetzelfde resultaat als bij Miguel, aangezien de bal meteen draaide naar links richting de bunker. De ster, die de dag ervoor aan een fantastische stijging naar het leaderboard was begonnen door de beste kaart van de dag te tekenen, zal het toernooi eindigen op een teleurstellende (naar zijn maatstaven) 22e plaats. Een top van het leaderboard waarop we bijna achter elkaar de namen van Kiefer, Edberg, Carlsson of Gonzalez konden lezen. Het voelde even aan als een tennistoernooi uit de jaren 90. Het lijkt erop dat de Spanjaarden het ook in dit spel best goed doen…

Frank Crudo