Henri Matisse, La Blouse roumaine, 1940 Olieverf op doek, 92 × 73 cm Centre Pompidou, Musée national d'art moderne, Parijs Schenking van de kunstenaar aan de staat, 1953 Attribution, 1953 © Successie H. Matisse Foto © Centre Pompidou , Mnam-Cci / Georges Meguerditchian / Dist. Rmn-Gp

"Het belang van een kunstenaar wordt afgemeten aan de hoeveelheid nieuwe tekens die hij in beeldtaal heeft geïntroduceerd", verklaarde Matisse. Zijn hele leven was hij deze beslissende innovator.

Een chronologische reis in negen hoofdstukken volgt het begin van de jonge kunstenaar, laat in de schilderkunst in de jaren 1890, tot de volledige bevrijding van lijn en kleur met de uitgesneden gouaches die aan het einde van zijn leven werden geproduceerd.

De tentoonstelling toont voor het eerst een honderdtal werken uit de collectie van het Musée national d'art moderne, een van de belangrijkste in termen van belang, representatief voor alle technieken die Matisse onvermoeibaar heeft bestudeerd.

Voor dit evenement in de vorm van een feest wordt de collectie Centre Pompidou verrijkt met opmerkelijke bruiklenen van Franse musea: de twee musea van Matisse, CateauCambrésis en Nice, evenals de rijke Matisse-collectie van het museum van Grenoble, inclusief het interieur. aux aubergines (1911), wordt op een uitzonderlijke manier bewogen voor de tentoonstelling.

Deze verzameling van sleutelwerken uit grote Franse en internationale collecties, zowel openbaar als privé, illustreert het traject van Matisse gedurende meer dan vijf decennia waarin belangrijke pagina's met moderne kunst werden geschreven.

In navolging van de titel van het werk van Louis Aragon, Henri Matisse, roman (1971), neemt de tentoonstelling 'Matisse, comme un roman' het principe van wandelen door het werk over en probeert, net als in het boek, 'een gloed over wat er gebeurt ”. Elk van de negen sequenties in de tentoonstelling wordt verlicht door de blik van een auteur die zich concentreert op het Matissiaanse werk: Louis Aragon, Georges Duthuit, Dominique Fourcade, Clement Greenberg, Charles Lewis Hind, Pierre Schneider, Jean Clay en Henri Matisse zelf. zelfde. In navolging van deze schrijvers, critici en dichters, stelt de tentoonstelling de relatie van Matisse tot alle geschriften - van het plastic bord tot het woord - in vraag.

"Waar moet ik dit begin markeren? ", vraagt ​​Aragon in Henri Matisse, roman. Vanaf zijn begin in de jaren 1890 probeerde Matisse verschillende praktijken uit. Deze schilder, beeldhouwer, tekenaar, graveur wilde "een schrift voor elk object" vinden. Een kunstenaar met een kritische vraag, die zijn creatieve proces tijdens zijn leven graag licht wilde werpen, bracht ondanks zichzelf een schrijver Matisse ter wereld. Zo, "Matisse legt Matisse uit" : "Een reekalf schilderij is een lichtgevend blok gevormd door de overeenkomst van verschillende kleuren, die een mogelijke ruimte vormt voor de geest (in het genre, naar mijn mening, dat van een muzikaal akkoord) […]". Tijdens de Fauve-periode (1905-1906) waagde hij zich aan een radicale herformulering van kleur en tekening.

Deze authentieke revolutie van de blik werd in de jaren 1910 geherconfigureerd rond een reflectie op het decoratieve, waarvan een van de meest meesterlijke voorbeelden het interieur met aubergines (1911) is, alleen van de "Symfonische interieurs" te bewaren in Frankrijk. Dit nieuwe plastische schrift is echter niet in een stijl vastgelegd: in de jaren 1910 probeerde de schilder de verschillende trends te testen die de artistieke scène van zijn tijd doorkruisten - kubisme in het bijzonder met Tête blanche et rose (1914). In 1917 verliet zijn vertrek naar Nice en het decennium dat erop volgde, de experimentele dimensie van een kunst die bijna de drempel van abstractie had bereikt: de schilder koos ervoor terug te keren naar een onderwerp gevormd door licht.

De literaire vraag in het werk van Matisse nam een ​​nieuwe wending vanaf de jaren dertig, toen hij zich concentreerde op het geïllustreerde boek met Mallarmé's Poésies, dat resoneert met bepaalde iconische doeken uit deze periode, zoals Nymphe dans la bos (La Verdure) (1930-1935). In 1943 slaagde Matisse er samen met Jazz in om het plastic en het woord met elkaar te verweven door uitgesneden gouaches en handgeschreven teksten te ontwerpen. Het uitgestrekte karakter van kleur en zwart-wit komt tot uiting in de intieme dialoog tussen de “Vence Interiors” en de penseeltekeningen. Ten slotte getuigen de gekleurde glas-in-loodramen en het keramiek in de kapel van Vence aan het einde van zijn leven nog steeds van een ononderbroken migratie van werk naar schrijven in wat Matisse zag als een groot boek dat open in de ruimte is geopend.

Praktische informatie

de tentoonstelling

Matisse, als een roman
21 oktober 2020-22 februari 2021
Galerij 1, niveau 6

Het Centre Pompidou

75191 Parijs cedex 04 / T. 00 33 (0) 1 44 78 12 33
Metro: Hôtel de Ville, Rambuteau / RER Châtelet-Les-Halles

Het dragen van een masker is verplicht voor bezoekers van 11 jaar en ouder.

Openingstijden en prijzen

Tentoonstelling elke dag geopend van 11 uur tot 21 uur.

€ 15, gereduceerde prijs € 12 / Gratis voor kinderen onder de 18 jaar.

Reserveren verplicht online op www.billetterie.centrepompidou.fr

De reservering van een tijdslot is van toepassing op alle bezoekers, inclusief leden en degenen die profiteren van gratis toegang.

Degenen onder de 26 *, leerkrachten en studenten van kunstacademies, evenals leden van het Maison des Artistes profiteren van gratis toegang tot het museum en een gereduceerd ticket voor tentoonstellingen. Gratis toegang voor leden van Centre Pompidou.

* Onderdanen van 18-25 jaar oud van een lidstaat van de EU of van een andere staat die partij is bij de overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte. Dezelfde dag geldig voor het Nationaal Museum voor Moderne Kunst en alle tentoonstellingen.