De roem van Claude Monet en zijn rol als leider van het impressionisme zijn nu volledig gevestigd, maar de persoonlijkheid van zijn broer Léon, een kleurchemicus, industrieel uit Rouen en verzamelaar, moet nog worden ontdekt. In 1872 schilderde Claude Monet, terug in Le Havre, Impressie, rijzende zon (Musée Marmottan Monet), terwijl Léon de Industrial Society of Rouen oprichtte en besloot zijn broer en zijn impressionistische vrienden actief te steunen. Dit zijn het begin van de samenstelling van een opmerkelijke collectie impressionistische schilderijen. Bekend om zijn "levendige en snelle intelligentie" en zijn "hartelijke en openhartige" karakter, werd Léon Monet een gerespecteerde persoonlijkheid, zeer betrokken bij de vele culturele verenigingen in de stad Rouen.

Hij moedigde Monet en zijn impressionistische vrienden aan om deel te nemen aan de 23e gemeentelijke tentoonstelling, waar hij zelf vier werken uit zijn collectie tentoonstelde. Dankzij zijn voortdurende interesse in de kunstenaars van zijn generatie, de impressionisten en de schilders van de school van Rouen, bracht hij – met de collectie van zijn vriend François Depeaux – een van de opmerkelijkste collecties moderne kunst in de regio van Rouen samen. De tentoonstelling brengt een reeks belangrijke werken samen van Claude of zijn impressionistische vrienden, maar ook van de minder bekende werken van de schilders van de School van Rouen die hij graag wilde verdedigen, rond een route die de voorliefde van Léon Monet voor werken die de landschappen van zijn jeugd doorgebracht in Le Havre en ook zijn professionele en gezinsontwikkeling tussen Rouen en de Petites-Dalles aan de kust van Normandië.

Het benadrukt de persoonlijkheid van deze verzamelaar, zijn bevoorrechte banden met zijn broer Claude en met enkele kunstenaars van zijn generatie zoals Alfred Sisley, Camille Pissarro en Auguste Renoir. De tentoonstelling presenteert ook kleurrecepten, stofstalen en boekhoudboeken, die verwijzen naar het industriële Rouen waarin Léon Monet evolueerde. Door een dialoog te creëren tussen schilderijen, tekeningen, foto's en kleurenalbums, werpt de tentoonstelling een nieuw licht op de intimiteit van de familie Monet en de gedeelde smaak van de twee broers voor kleur. Terwijl de chemie van synthetische kleurstoffen een revolutie teweegbrengt in de textieldruk, roept de tentoonstelling grotendeels de professionele wereld op waarin Léon Monet evolueerde en belicht de industriestad Rouen en zijn "Indiase" fabrieken.

De bezoeker wordt dus uitgenodigd om de werken te ontdekken die de collectie van Léon Monet vormen, maar ook om de rol van eerste beschermheer van de impressionisten te begrijpen die hij kon spelen. Het eerste schetsboek van Claude Monet uit 1856 en het portret van zijn broer Léon, gemaakt door de kunstenaar in 1874, het jaar van de eerste impressionistische tentoonstelling in Parijs, worden er voor het eerst getoond.

scenografie van Hubert Le Gall

Het begin van de tentoonstelling presenteert de geografische en familiale omgeving van de twee broers Léon en Claude Monet. Twee grote portretten van de gebroeders Monet heten ons welkom, rond een schilderij dat het huis van hun tante voorstelt waarin ze elkaar graag ontmoetten

. Na een paar foto's van Le Havre en zijn kust, toont een scherm de landschapstekeningen die Claude Monet in zijn jeugd maakte. De door de kunstenaar gemaakte familieportretten worden gepresenteerd in een strakke ophanging op een speciaal voor de gelegenheid gemaakt behangpapier. Het bloemmotief doet denken aan laat XNUMXe eeuwse interieurs. Deze lichte enscenering benadrukt het onofficiële maar familiaire karakter van deze vaak zeer spontane portretten. Dit gedeelte eindigt met een stamboom waarmee de bezoeker de afstamming van de twee broers kan begrijpen.

In het volgende gedeelte wordt de Léon Monet-verzamelaar voorgesteld. De werken van de door hem verzamelde kunstenaars worden op klassieke wijze opgehangen om de ernst van deze collectie te onderstrepen. De schilderijen zijn grotendeels landschappen die bezoekers de kans geven om de Normandische kust en zijn havens te ontdekken. Dit deel van de landschappen gaat verder met uitzichten op Rouen gemaakt door bevriende kunstenaars en de broer van Leon Monet. Tot slot vervolledigen enkele werken van schilders uit de School van Rouen, die toebehoorden aan Léon Monet, het ensemble.

De pigmentfabriek van Léon Monet wordt opgeroepen door grote foto's van fabrieken en etalages met de kleurstalen die voor de textielindustrie worden geproduceerd. Naast deze stalen wordt een deel van de collectie Japanse prenten van Léon Monet gepresenteerd. Léon Monet bewonderde hun briljante kleuren, verkregen dankzij het gebruik van de synthetische kleuren van aniline die hij op de markt bracht.

Ten slotte eindigt de tentoonstelling in kleur met het palet van Claude Monet en grote doeken van de meester geschilderd in Giverny

Om ons laatste artikel over te lezen het onderwerp:

Vrouwelijk surrealisme