Het interview

Hoe is het LACOSTE by Jean-Paul Goude-project tot stand gekomen?

Felipe Oliveira Baptista: Ik hou van het werk van Jean-Paul en ik wist dat hij van LACOSTE hield en klaar was om iets met ons te doen, op zijn primaire terrein, dat van communicatie. Maar we hadden dit project: “LACOSTE collector” dat carte blanche geeft aan ontwerpers en kunstenaars, dus ik heb de kans gegrepen. Dit voorstel paste redelijk goed bij zijn zeer sterke universum.

Jean-Paul Goude: Felipe landde op een dag en er was een klein moment van genade. We waren blij elkaar te ontmoeten, het gebeurde heel simpel, een beetje alsof hij tegen me had gezegd: “We gaan vanmiddag tennissen. Komt u met ons mee? ".

De carte blanche die aan een kunstenaar wordt gegeven, geeft niet noodzakelijk aanleiding tot een dergelijke scenografie.

JPG: Het voorstel kreeg steeds meer proporties naarmate de tijd verstreek, totdat we besloten om een ​​mini-show te doen. Voor dit project: Felipe zou Diaghilev zijn, LACOSTE zou de Ballets Russes zijn en ik zou Tamara Karsavina zijn.

FOB: Wat geweldig was aan Jean-Paul, is dat hij meteen in een heel persoonlijke richting rond krokodil begon. Hij had al contact met de krokodil. Deze operatie zal voor ons zelfs aanleiding geven tot een reclamecampagne. Precies waar Jean-Paul wilde beginnen.

JPG: Alles gebeurde spontaan.

Heb je Jean-Paul Goude specifieke instructies gegeven?

FOB: Het was geen opdracht, het was een uitnodiging, een echte carte blanche. Het is Jean-Paul die ziet, hij die beslist, die zijn interpretatie van de krokodil geeft. Ik zei niet: "Ik wil dat die typisch Jean-Paul Goude in een bepaalde richting maakt". Alles was behoorlijk biologisch. Het is mijn rol om iemand te kiezen die ik bewonder, wiens werk ik interessant vind voor het merk, en om hen te helpen zichzelf te uiten. Ik was persoonlijk verloofd, bijna ter ondersteuning van zijn uitdrukking. Geen briefing. Deze witte kaarten zijn kleine vensters van vrijheid.

Was het duidelijk dat het LACOSTE-logo opnieuw moest worden geïnterpreteerd?

JPG: Ik vroeg me af wat ik ging doen. Het is grappig een krokodil ... Wat dacht je van verkleden als krokodil? Het past beter bij mij. We zouden dat op een heel eenvoudige manier van papier maken, zodat het er moeiteloos uitziet. Het echte kenmerk van elegantie! Dat gezegd hebbende, realiseerde ik me niet dat het veel ingewikkelder is om het eenvoudig te maken dan het lijkt, en om het evenement een plezier te laten zijn, daarom, zoals zo vaak in mijn werk, introduceert persoonlijke thema's.

De krokodil voor jou is de "Bad boy" van de jungle, het tegenovergestelde van het discrete sportkledingimago van het merk.

JPG: In mijn jeugd was de LACOSTE-krokodil al buitengewoon beroemd. Hij was niet de enige: daar was de goede Michelin-man, de Laughing Cow, en ik wilde de Kodakettes zeggen, maar dat is veel later! Op de intentie-schetsen die ik Felipe liet zien op mijn eerste dates met hem, schreef ik altijd “de krokodil is de beste vriend van de mens”. Terwijl in het collectieve onbewuste de krokodil vooral dat is [hij toont een schets. Uit de gesloten bek van de krokodil steekt een paar poten uit die het dier rauw inslikt]. Er was nooit sprake van een verwijzing naar dit soort beelden, hoewel het merk dat in het verleden zelf heeft gedaan. Er zijn foto's van René Lacoste thuis in zijn woonkamer, met een gevaarlijke opgezette krokodil aan de lijn.

FOB: Het merk moet zichzelf een zekere vrijheid gunnen met betrekking tot zijn logo en wat het vertegenwoordigt. Door de krokodil terug te brengen naar Afrika, en dus ook elders geografisch, zet dit het label in beweging.

JPG: Het feit dat het logo discreet gedragen wordt door de volgers van LACOSTE, staat een verhaal niet in de weg dat niets met discretie te maken heeft. "De krokodil" is de bijnaam die een Amerikaanse journalist in de jaren dertig aan René Lacoste gaf, in navolging van zijn vasthoudendheid op het veld. Hij liet zijn prooi nooit los.

Wat zal het krokodillenballet zeggen?

JPG: Een verkeringstentoonstelling tussen twee uiterst verfijnde sauriërs. Een ballet van automaten, een beetje zoals ik liet zien tijdens mijn tentoonstelling in het 21_21 museum in Tokyo in 2014. Ik ben altijd al dol geweest op dans. Wanneer ik de kans krijg, wordt de choreograaf in mij wakker en probeert hij een ballet op te zetten. De Bicentennial Parade was niets anders. Ik heb altijd hetzelfde gedaan. Ik dans en ik teken. Dat is alles wat ik kan doen.

En de kostuums?

JPG: Dus… voor de dame een trouwjurk van gevouwen origamipapier, glasvezel en golfkarton, en voor de heer hetzelfde met een peniskoker, ook in gevouwen papier. Het borduursel van katoendraad op de poloshirts is de illustratie van deze twee gekostumeerde personages.

Begint alles altijd met tekeningen?

JPG : Ja, want ik ben bovenal een ontwerper, een grafisch kunstenaar zoals ze zeggen, een "fotograaf", om mensen eraan te herinneren dat fotografie ook grafisch ontwerp is.

Animatie ook?

JPG: Ja. Zodra de tekening is voltooid, zijn alle animaties mogelijk, mits uiteraard beheerst. Tv-spots, sociale netwerken, etc.

Wat vertegenwoordigen het masker en de puntmuts die je personages dragen voor jou?

JPG: Het komt terug in mijn werk. Het Bauhaus is een van mijn referenties, en in het bijzonder Oscar Schlemmer en zijn “triadisch ballet”. Balletmijn heeft meer te maken met een extra grote speeldoos waarvan de gekostumeerde figuren ronddraaien als een modeshow.

Een muziek?

JPG: Ja, puur ritmisch, een soort bezwering. De geesten van het Porte Dorée-paleis weer tot leven wekken, ze voor één avond weer onder ons brengen, dat is de achterliggende gedachte van het project.

De dierentuin van Vincennes heeft een grote plaats in uw verbeelding.

JPG: Ja, en om dezelfde redenen als mijn fascinatie voor het Paleis van de Gouden Poort. Met zijn grote betonnen rots was de dierentuin van Vincennes zo dicht bij waar we met mijn ouders woonden, dat je in de zomer, bij grote hitte, de geur van kameelplas kon ruiken op 500 meter afstand. 'S Nachts, zoals in een sprookjesachtig Afrika, konden we onder de sterrenhemel die scheen de brullende wilde beesten horen.

Was het een droom om het Palais de la Porte Dorée te bezetten?

JPG: Het heeft verschillende musea gehuisvest, het Nationaal Museum van de Geschiedenis van de Immigratie van vandaag, het Museum voor de Kunsten van Afrika en Oceanië, van Overzees Frankrijk en zelfs de koloniën, en sinds altijd , het Tropical Aquarium en zijn beroemde krokodillen; voor mij zal het altijd het Palais de la Porte Dorée zijn. Ik droomde ervan sinds mijn jeugd. Het is een plek die de inspiratie van je leven zal zijn geweest.

De collectie

De LACOSTE-krokodil gezien door het prisma van Jean-Paul Goude - het denkbeeldige Afrika van zijn jeugd, zijn liefde voor dans en zijn bewondering voor het Bauhaus.

Gekostumeerd en verfijnd, twee sauriërs in parade rechtstreeks uit Jean-Paul Goude's verbeelding zijn geborduurd op de producten van een capsulecollectie die bestaat uit een lijn poloshirts voor mannen, vrouwen en kinderen, een draagtas , een clutch en een bomberjack in beperkte oplage.

Poloshirts

Het zware katoenen piqué poloshirt voor heren en dames is verkrijgbaar in korte mouwen of lange mouwen in 5 klassieke en tijdloze kleuren: wit, marine, heather grey, groen of rood. Een poloshirt met korte mouwen voor kinderen is ook verkrijgbaar in heather grey of marine.

De tassen

Het borduurwerk van een van de 2 afbeeldingen die deze editie markeren, siert een boodschappentas en een clutch uit de "Chantaco" -lijn in marineblauw petit piquéleer.

De limited edition - de bomber

Dit zware katoenen piquéjack, beschikbaar voor mannen en vrouwen, halverwege tussen het bomberjack en het sukajan-jack, onderscheidt zich door de kraag die is ontleend aan het poloshirt. Deze licht gewatteerde bomber is geborduurd met een van de 2 herziene krokodillen op de achterkant en is verkrijgbaar in marineblauw of rood en zwart.

Deze collectie is beschikbaar vanaf november 2016 in alle LACOSTE-winkels over de hele wereld.

Voor meer informatie: www.lacoste.com