Als Jeff Koons het onderwerp is geweest van vele tentoonstellingen, die soms precieze sets van zijn werk presenteerden, soms specifieke sculpturen in bepaalde historische omgevingen, heeft geen enkele tentoonstelling zijn werk verzameld in een uitgebreide en chronologische reis, die het hele van zijn productie. Honderd sculpturen en schilderijen vormen deze retrospectieve die alle mijlpalen in de carrière van de kunstenaar volgt.

Balloon Dog (Magenta), 1994 - 2000
Spiegel gepolijst roestvrij staal, transparante vernis 1 van 5 unieke versies
Pinault-collectie - © Jeff Koons
Foto: © Jeff Koons

Ontworpen in samenwerking met het Whitney Museum of American Art, dat het van 27 juni tot 19 oktober 2014 in New York presenteerde, nodigt de tentoonstelling "Jeff Koons, de retrospectieve" in het Pompidou Center bezoekers uit om een ​​kijkje te nemen zonder vooroordelen op het werk van een van de beroemdste en meest controversiële kunstenaars van onze tijd, die Bernard Blistène, directeur van het nationale museum voor moderne kunst en curator van de Parijse tentoonstelling, beschouwt als "de laatste van de pops".

Van alle kanten komen de werken die in Centre Pompidou worden tentoongesteld tot iconen van de huidige tijd: aquaria uit de serie "Equilibrium" (1985), "Rabbit" (1986), "Michael Jackson and Bubbles" (1988) of "Balloon Dog '(1994-2000) is enorm populair geworden en heeft de hedendaagse visuele cultuur gemarkeerd.

Gebouwd op een historische en chronologische modus, belicht de retrospectieve de verschillende cycli van het werk van de kunstenaar, van de eerste stukken die de kunst van hun tijd toe-eigenden, tot de huidige werken die impliciet in dialoog zijn met de kunstgeschiedenis classic. Het benadrukt de samenhang van het werk van de kunstenaar en zijn krachtlijnen, evenals de diversiteit en rijkdom van zijn creatieve kracht.

Reddingsboot, 1985
Brons - Editie 3/3
Museum van hedendaagse kunst Chicago, collectie Gerald S. Elliott, 1995.56.AC
©Jef Koons

Het werk van Jeff Koons heeft zich in de loop van verschillende series gevestigd. Breekbaar tot belachelijk, de eerste "Inflatables" maakten plaats voor assemblages op zoek naar een synthese tussen popart en minimalisme, zoals die in de serie "The New".

Met de volgende serie richt Koons zijn zinnen op de iconografie van de massacultuur, de drager van de Amerikaanse droom en zijn fantasieën. De serie "Luxury and Degradation" (1986) dupliceert dus de advertentiestrategieën die door de grote merken worden toegepast, terwijl "Banality" (1988) populaire afbeeldingen verbeeldt, kinderlijke dromen en erotische suggesties combineert met verschillende "hits" van kunstgeschiedenis. Koons claimt vervolgens de realisatie van artefacten die de smaak van de Amerikaanse middenklasse verheerlijken, waarvan hij zich onvermoeibaar presenteert als de woordvoerder.

Konijn, 1986
Edelstaal - Editie 1/3
Museum voor hedendaagse kunst Chicago, Gedeeltelijke gave van Stefan
T. Edlis en H. Gael Neeson, 2000.21. XNUMX - © Jeff Koons

Subversief en schandelijk, "Made in Heaven" (1989-1991) vervaagt de lijn tussen Koons en zijn personage door resoluut pornografische enscenering en biedt de kunstenaar en zijn muze-materiaal meerdere weergaven. Koons wordt dan "de rottende betoverer" van een samenleving waar droom en illusie verward samengaan, collectieve idealen en geweld. Koons heeft monumentaliteit ervaren met "Puppy" (1992) en "Split Rocker" (2000) en wordt geconfronteerd met de openbare ruimte. Met de serie "Celebration" (1994), en in het bijzonder de beroemde "Balloon Dog", bereikte hij een technisch paroxysma en bracht hij de transfiguratie van triviale objecten in voltooide sculpturale vormen, glanzend en opgeblazen, tot een hoogtepunt.

In feite loopt het idee van de opblaasboot door al het werk van Jeff Koons, zoals blijkt uit de serie "Popeye" (2003) of "Hulk Elvis" (2007), die de kunstenaar in roestvrij staal als van het emblematische 'Konijn' dat zo veel heeft bijgedragen aan zijn bekendheid.

Van "Easyfun" (1999-2003) tot "Antiquity" (2009-2014), Jeff Koons geeft er de voorkeur aan om het beeld van de schilderkunst te worden. Met behulp van collage brengt hij op hetzelfde oppervlak heterogene elementen samen die hij fragmenteert en gelaagd. Meer dan ooit wordt een grote plaats gegeven aan Amerikaanse stereotypen - grote open ruimtes, overtollig industrieel voedsel, superhelden en andere stripboekpersonages - stereotypen waarin Koons meer persoonlijke referenties met elkaar verweven, variërend van kinderachtige graffiti tot standaarden in de kunst. antiek. Dus met zijn nieuwste "Gazing Balls" (2013), die tuinornamenten naast gipsen afgietsels van meesterwerken van klassieke kunst plaatst.

Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door het Whitney Museum of American Art, New York, in samenwerking met het Centre Pompidou, Parijs

Praktische informatie