© Estate van Jean-Michel Basquiat onder licentie van Artestar, New York © Fondation Louis Vuitton / Marc Domage

Het werk van Jean-Michel Basquiat, een van de belangrijkste schilders van de XNUMXe eeuw, wordt getoond in vier niveaus van het Frank Gehry-gebouw.

De tentoonstelling beslaat, van 1980 tot 1988, de hele carrière van de schilder, gericht op meer dan 120 beslissende werken. Zoals de Heads  van 1981-1982, voor het eerst hier verzameld, of de presentatie van verschillende samenwerkingen tussen Basquiat et Warhol, de tentoonstelling bevat sets die nog nooit eerder in Europa zijn gezien, essentiële werken zoals Onaangename liberalen (1982)  In Italiaans (1983) of Rijden met de dood (1988), en schilderijen die zelden worden gezien sinds hun eerste presentaties tijdens het leven van de kunstenaar, zoals  Oranje aanvallend  (1982) Zonder titel (Boxer)  (1982) en Zonder titel (Gele teer en veren)  (1982).

Uit de kindertijd Jean-Michel Basquiat verlaat de school en maakt van de straten van New York zijn eerste studio. Al snel zal zijn schilderij een gewild en geleden succes kennen. De tentoonstelling bevestigt haar dimensie als een belangrijke kunstenaar die de praktijk van tekenen en het concept van kunst radicaal heeft vernieuwd. Zijn praktijk van kopiëren en plakken maakte de weg vrij voor de versmelting van de meest uiteenlopende disciplines en ideeën. Het creëerde nieuwe reflectieruimtes en anticipeerde daarmee op onze internet- en post-internetmaatschappij en onze huidige vormen van communicatie en denken. De scherpte van zijn blik, zijn bezoek aan musea, het lezen van talrijke werken gaven hem een ​​echte cultuur. Maar zijn blik is georiënteerd: de afwezigheid van zwarte kunstenaars verschijnt met pijnlijk bewijs; de kunstenaar dwingt zich vervolgens om op voet van gelijkheid de culturen en de opstanden Afrikaans en Afro-Amerikaans in zijn werk te laten bestaan.

Egon Schiele

© Egon Schiele Zelfportret met pauwmotief

Het werk van Egon Schiele is onlosmakelijk verbonden met de Weense geest van de vroege XNUMXe eeuw. In een paar jaar heeft zijn ontwerp zich gevestigd als een van de hoogten van het expressionisme.

Weggaand van de Academie waar hij vroeg terugkwam, richtte hij de Neukunstgruppe op in 1909 en dankzij de Weense afscheiding en Gustav Klimt, ontdek het werk van van Gogh, Knabbelen ou Toorop.

Vanaf 1911 concentreert hij zich in een bepaald isolement op zijn eigen productie, fascinerend door de vervorming van de lichamen die hij aanbiedt, introspectie, de frontale uitdrukking van verlangen en het tragische levensgevoel. . Gemaaid door de Spaanse griep in 1918, heeft de kunstenaar in een decennium zo'n driehonderd doeken en enkele duizenden tekeningen gemaakt.

Schiele's eerste monografie in Parijs in vijfentwintig jaar, biedt werken van de hoogste orde, zoals Zelfportret met Chinese lantaarn (1912) geleend van Leopold Museum (Wenen), Zwangere en dode vrouw (moeder en dood)  (1911) uit de Národní-galerij (Praag), Portret van de vrouw van de kunstenaar (Edith Schiele), met haar been (1917) van de Morgan Library & Museum (New York), Vrouwelijk naakt met blauwe stof (1914) van het Germanisches Nationalmuseum, Neurenberg, Zittend mannelijk naakt van achteren gezien (1910), van de Neue Galerie New York of zelfportret  (1912) van de National Gallery of Art, Washington.