Met Pour Paul Celan zet Anselm Kiefer zijn werk aan het Europese geheugen voort, waarin Frankrijk en Duitsland de belangrijkste spelers zijn. In deze tentoonstelling gaan sculpturen, installaties en 19 grootformaat doeken in wisselwerking met de ongemakkelijke poëzie van de grote Duitstalige dichter Paul Celan. Het werk van Paul Celan is eindeloos aanwezig geweest in de schilderijen van Anselm Kiefer, vanaf de adolescentie en de ontdekking van het gedicht "Todesfuge" ("Fugue de mort"), en gaat door tot vandaag met deze nieuwe reeks schilderijen. Deze dialoog is de afgelopen jaren, en vooral in 2020, geïntensiveerd dankzij de periode van isolatie in de opsluiting.In uittreksels uit zijn dagboek, geschreven tijdens de voorbereiding van de tentoonstelling in het Grand Palais Éphémère, schrijft Anselm Kiefer:

“Celan is niet tevreden met het overdenken van het niets, hij heeft het ervaren, geleefd, er doorheen gegaan.

(...)

De taal van paul celan komt van zo ver weg, uit een andere wereld waarmee we nog niet zijn geconfronteerd, het bereikt ons als die van een buitenaards wezen. we vinden het moeilijk om het te begrijpen. hier en daar vangen we een fragment op. we klampen ons eraan vast zonder ooit het geheel te kunnen identificeren. Ik heb het nederig geprobeerd, zestig jaar lang. vanaf nu schrijf ik deze taal op doek, een onderneming waaraan we ons als een ritus wijden.

(...)

de tentoonstelling in het grote paleis: hoe zet je celan in een ruimte die voor de olympiaden is gebouwd? is dit niet een onmogelijke, godslasterlijke onderneming? uw grote schilderijen waarin u celan citeert: is het niet alsof u celan op morriszuilen plakt? moet je de schilderijen niet in brand steken, in het openbaar verbranden? "

Volgens denker en filmmaker Alexander Kluge brengen de schilderijen van Anselm Kiefer de verzen van Celan tot leven, waarop ze commentaar geven, en in ruil daarvoor brengen de verzen van de dichter de schilderijen tot leven. Hier grijpen de artistieke disciplines de conflicten van de geschiedenis aan, ook al bestaat dat volgens Alexander Kluge nog steeds niet "een Bauhaus ter voorkoming van de oorlog".

Deze tentoonstelling vindt plaats terwijl Frankrijk het voorzitterschap van de Europese Unie overneemt. Het is een soort proloog, alsof, in de woorden van Anselm Kiefer, "Madame de Staël zich tot Duitsland richtte". De schilderijen van Pour Paul Celan zijn geplaatst in een ruimte verstoken van klassieke scenografie en beeldrails, zonder chronologie, zoals de onbehandelde herinneringen aan ons menselijk bestaan.

Het Grand Palais Éphémère, een monumentale ruimte van 10 m² ontworpen door architect Jean-Michel Wilmotte, is de leefomgeving van deze installatie. Zowel de Militaire School als de moderne UNESCO-gebouwen in het Zuiden zullen de rode draad vormen die door het werk van de kunstenaar spookt: de politieke geschiedenis van Europa doorkruist door zijn conflicten.

Bij het project hoort een tentoonstellingscatalogus met teksten van filosoof Emanuele Coccia, kunstenaar Edmund de Waal, filmmaker Alexander Kluge en curator Ulrich Wilmes, evenals fragmenten uit het dagboek van Anselm Kiefer.

Praktische informatie

• uur:
  • elke dag van 10u tot 19u
  • nacht tot 21 uur op vrijdag en zaterdag (behalve 24 en 25 december: sluiting om 19 uur)
• prijzen:
  • € 13 / € 10 (TR)
  • gratis voor kinderen jonger dan 16 jaar
  • gereduceerd tarief: grote gezinskaart, werkzoekende
• toegang:
  • Grand Palais Éphémère, Place Joffre, 75007 Parijs
  • metro: “La Motte Piquet Grenelle” halte lijn 6, 8 en 10 “Ecole Militaire” halte lijn 8
  • bus: halte “Ecole Militaire” bussen 28, 80, 86, 92 halte “Général de Bollardière” bussen 80 en 82

Voor meer informatie en om te boeken: https://www.grandpalais.fr

Om ons laatste artikel over het Grand Palais te lezen:

Geschiedenis van het Grand Palais door Nayel Zeaiter, 16 september 2021