Jean-Hubert Martin biedt een originele tentoonstelling met een innovatief concept: onze traditionele benadering van kunst uit elkaar halen, de grenzen van genres, tijdperken of culturen overstijgen en tot ieders verbeelding spreken.

De tentoonstelling biedt een reis door universele kunst vanuit een bewust actueel standpunt. Meer dan honderdtwintig werken, alle tijdperken en alle culturen samen, zijn gegroepeerd op basis van hun formele of mentale affiniteiten. De gepresenteerde werken, vaak atypisch, gekozen vanwege hun sterke visuele impact, komen overeen met hedendaagse vragen of keuzes, zonder rekening te houden met de oorspronkelijke context.

Ze zijn geordend in een doorlopende reeks, zoals in een verhalende film, waarbij elk werk van het vorige afhangt en het volgende aankondigt. Op een reis die plaats maakt voor visueel denken, de pedagogiek van het gevoelige en de verrassingen van kunst, dwaalt de bezoeker tussen de werken van Boucher, Giacometti, Rembrandt, Dürer, Man Ray of zelfs Annette Messager.

De kunstenaars bouwen een bagage van visuele referenties op uit de kunstgeschiedenis. Hun keuze is gratis en volgt niet de logica en kenniscategorieën. Hun referenties kunnen zowel formeel als semantisch zijn. Voor Ingres, Picasso en vele anderen is het niet zozeer de authenticiteit van het werk dat telt als zijn herinnering, zijn obsessieve aanwezigheid en zijn impact. Veel kunstenaars vormen collecties, zoals André Breton en de verzameling heterogene objecten die betekenis krijgen op de studiomuur. Het werk ontleent dan een deel van zijn betekenis aan de omgeving. Anderen hebben het leven gegeven aan denkbeeldige musea. Daniel Spoerri organiseerde een reeks tentoonstellingen getiteld 'Sentimentele musea', waarvan de eerste versie in 1977 in het Centre Pompidou in Parijs werd gepresenteerd. De objecten worden samengebracht vanwege hun vermogen om op te roepen en te suggereren. Affect prevaleert boven esthetiek. Het object wordt een levende herinnering voor de collectieve verbeelding.

De kwestie van een nieuwe orde om te vinden, die niet die van de geschiedenis van de kunst en haar onvermijdelijke is
chronologie, betreft steeds meer conservatieven. De stroming van de kunstgeschiedenis belichaamd door Warburg,

Gombrich en Baltrusaïtis vinden vandaag opnieuw belangstelling en stimuleren studies en tentoonstellingen. Hun interculturele opvatting van kunst - hun brede benadering, die niet ophoudt bij geleerde kunst en hun gebruik van comparativisme - dient evenzeer als het voorbeeld van de kunstenaars als basis voor reflectie voor dit project.

Hyacinthe Rigaud, Studie van handen (detail), 1715-1723, olie op doek, 53,5 x 46 cm, Montpellier, Musée Fabre
© Fabre Museum van Montpellier Méditerranée Métropole - fotografie Frédéric Jaulmes

Deze open conceptie van de assemblage van werken, die aan criteria voldoen die niet uitsluitend historisch zijn, wordt heel vaak aangetroffen in privécollecties van gisteren en vandaag. Het museum heeft zich verzet tegen zijn ruimtetijdorde, behalve in een paar gevallen waarin donoren hebben geëist dat hun presentatie volledig wordt bewaard, bijvoorbeeld het Soane Museum in Londen, het Pitt Rivers Museum in Oxford, het Condé-museum in Chantilly of de Gardner Museum in Boston. Deze musea ervaren hernieuwde belangstelling van zowel het publiek als experts. Allen zijn gecharmeerd door de verrassingen die hun presentatie inhoudt op basis van formele of mentale affiniteiten.

Deze tentoonstelling, bevrijd van het thematische principe, behandelt allerlei onderwerpen die met elkaar verbonden zijn volgens een associatieve logica. Het is de vormgeving en uitdrukking van een visuele gedachte die de basis vormt voor artistieke creatie.

De gepresenteerde werken zijn afkomstig van prestigieuze instellingen zoals de Nationale Bibliotheek van Frankrijk, het Centre Pompidou, het Louvre, het Nationaal Museum voor Aziatische Kunst - Guimet, het Quai Branly Museum of het Barbier-Mueller Museum in Genève. Hun samenkomst is niet bedoeld om de toeschouwer onder te dompelen in de geschiedenis, maar eerder om hem een ​​overzicht te geven van de verlangens, angsten of verwachtingen van de mensheid die de zijne weerspiegelen. Als sommige ontdekkingen insiders zouden verrukken, wil de tentoonstelling het breedste publiek aanspreken, met name degenen die geen kennis hebben van de kunstgeschiedenis, wat shock, gelach en emotie veroorzaakt.

Oude ex-voto, hedendaagse stukken, westerse en oosterse schilderijen combineren in een gevoelig ballet volgens een reeks visuele, analoge of semantische correspondenties. Een leuk tracking-shot voor alle doelgroepen.

Praktische informatie

• Opdrachtgever: Jean-Hubert Martin, kunsthistoricus
• designer: Hugues Fontenas Architect
• opening: elke dag van 10u tot 20u, nachtelijk op woensdag tot 22u - dinsdag gesloten
• gesloten op zondag 1 mei 2016
• European Museum Night op zaterdag 21 mei 2016: gratis van 20:1 tot XNUMX:XNUMX uur (laatste toegang middernacht)
• prijzen : € 13, € 9 TR (16-25 jaar oud, werkzoekenden, grote gezinnen). Stamtarief (4 personen waarvan 2 jongeren van 16-25 jaar oud): € 35. Gratis voor kinderen jonger dan 16 jaar, begunstigden van de RSA en de minimale pensioenleeftijd.
• toegang: metrolijn 1 en 13 "Champs-Elysées-Clemenceau" of lijn 9 "Franklin D. Roosevelt"
• informatie en reserveringen: www.grandpalais.fr