Dit prachtige boek is een ongekende reis om de producenten van kostbare wol te ontmoeten van Groenland tot Nieuw-Zeeland via Peru, Ladakh, Zuid-Afrika, Schotland of zelfs Centraal-Azië... Deze zoektocht naar zeldzame vezels leidt ons in de voetsporen van wollen dieren, muskusossen , kasjmier, pashmina of mohair geiten, kamelen, merino- of Shetlandschapen, vicuña's en alpaca's.

Zo ver als we teruggaan in de geschiedenis en ons wagen over de vijf continenten, beschermt wol de mannenhuid tegen beten van de kou en brandwonden door de zon. Overal fokken herders kuddes waaruit ze de vacht 'oogsten' die een echte schat vormt.

Dominic Dormeuil verkent boerderijen over de hele wereld om de zeldzaamste vezels te selecteren waaruit zijn bedrijf uitzonderlijke stoffen produceert voor de grootste internationale couturehuizen. Hij trainde fotojournalist Jean-Baptiste Rabouan over de steppen, heidevelden, toendra's en hooglanden om eer te bewijzen aan deze 'wolvolken' wiens kuddes en tradities zowel zo opmerkelijk als zo kwetsbaar zijn.

Op zoek naar kostbare wol door Dominic Dormeuil en Jean-Baptiste Rabouan. Glénat-edities

Hoe is het project voor dit boek begonnen?

Ik raakte geïnteresseerd als fotograaf en etnograaf in nomadische volkeren in de jaren 90. Bij mijn terugkeer van een van mijn reportages in Ladakh in India, ontmoette ik Dominic Dormeuil, de president van het gelijknamige bedrijf. Heel snel gaf hij het wolvirus aan mij door en liet me een buitengewoon universum ontdekken tussen de fokker en de vezel. Het is een relatie die ook erg lijkt op die in wijn. Een mooie wol is een territorium, een dier, een fokker. Net als een wijn is het een wijnbouwer, een druivensoort en een terroir.

In zijn contact ben ik de dingen anders gaan zien. Dominic Dormeuil heeft me toen verschillende opdrachten toevertrouwd. Het is zijn taak om de wereld rond te reizen en uitzonderlijke, zeldzame of nieuwe vezels te zoeken bij groothandelaars, boeren en fabrikanten. Tien jaar lang begeleidde ik hem en werkten we af en toe samen. Vorig jaar vertelde hij me dat we een geweldig boek over kostbare wol zouden moeten overwegen, in tegenstelling tot industriële wol. De afgelopen tien jaar hebben we gezien dat de globalisering bijna alle wolproductie heeft aangetast en dat veel traditionele fokkers op het punt staan ​​te verdwijnen. Dus gingen we voor een jaar weg en deden we deze wereldtournee van zeldzame wol. Ik was verantwoordelijk voor de foto's en een groot deel van de teksten. Dominic concentreerde zich ondertussen op de technische aspecten.

Bestaan ​​er nog wollen volkeren?

Ja natuurlijk, er zijn volkeren van wol die het al eeuwen, zelfs millennia produceren. Wol is nog steeds de meest gebruikte textielvezel. De productie van industriële wol is alomtegenwoordig, maar de midden- en high-end markt doet nog steeds een beroep op traditionele veredelaars.

Wat is de gemene deler tussen al deze producenten?

Allen zijn gepassioneerd. De Mongoolse nomade is trots op zijn vezels als hij bij zijn kasjmiergeiten is. De productie van een vezel is direct gekoppeld aan de manier waarop de fokker zijn veestapel beheert. Omdat het zowel vlees als wol kan maken. Hoe dikker de dieren met goed vlees, hoe slechter de wol en vice versa. Deze twee factoren variëren afhankelijk van de data van verweiding en de keuze van de weiden. De veehouder komt zeer sterk tussen in de productie van de vezels van zijn veestapel. Hij is verplicht zich te interesseren voor de kwaliteit van zijn product om het te kunnen waarderen en beoordelen.

Hoe zie je hun nabije toekomst?

Het gaat daarbij met name om het in stand houden en ontwikkelen van de luxe-industrie. Deze veredelaars die met passie vezels produceren, produceren weinig. Hun dieren hebben grote weilanden nodig. Er is geen concentratie en een bescheiden productie wordt geconfronteerd met industriële boerderijen die op intensieve boerderijen tonnen goedkope wol produceren. De luxe-industrie staat toe dat deze landbouwtradities in stand worden gehouden omdat ze nog steeds bereid is de prijs te betalen zodat deze gemeenschappen kunnen overleven. Vandaag hebben we nog steeds geen gecontroleerde benaming voor de verschillende wolsoorten. We komen tot situaties waarin op de groothandelsmarkten de prijs van industriële wol zal concurreren met die van traditionele wol. De grote huizen hebben ook het voordeel dat ze een echte traceerbaarheid van de producten kunnen opleggen om ze een naam te garanderen.

Op basis van welke criteria heeft u de verschillende bestemmingen gekozen?

We waren natuurlijk niet in staat om een ​​uitputtende catalogus te maken omdat het materieel onmogelijk was. Aan de andere kant hebben we alle wolsoorten kunnen behandelen die een bepaald karakter hebben. Het eerste criterium was dat deze wol geweven kon worden. U moet weten dat niet alle vezels van voldoende kwaliteit, sterkte, lengte en fijnheid kunnen zijn om gesponnen en geweven te worden. Het tweede criterium was om alleen legale wol te kiezen, omdat er tegenwoordig nog steeds beschermde dieren zijn waarop wordt gejaagd en gestroopt voor hun wol.

Wat was je fotografische voorkeur voor dit project?

Met Dominic wilden we dat dit boek vooral een eerbetoon aan de fokkers zou zijn. Om dit te doen, hebben we ons strikt gehouden aan de regels van etnografische rapportage. We hebben geen enscenering gedaan. Alles wordt natuurlijk ter plekke gefotografeerd. Dit maakt dit boek geloofwaardig als getuigenis.

Welk vervolg zou je aan dit boek kunnen geven?

Ik denk dat dit onderwerp een heel goede documentaire zou zijn voor bioscoop of televisie. We zien vaak modellen op de catwalk die prachtige stoffen en mooie truien dragen, maar we realiseren ons niet per se dat er achter dit alles een universum van fokkers, tradities en voorouderlijke knowhow schuilgaat.

Interview door David Raynal

Op zoek naar kostbare wol door Dominic Dormeuil en Jean-Baptiste Rabouan. Uitgave Glénat, 170 p., € 39,50