Ik heb een moeilijke baan. Door op Trip Advisor op "Spas in Paris" te tikken, loopt het Ban Sin Thai-massage-instituut voorop met niet minder dan 648 meningen, waarvan de meeste schommelen tussen de rave en het zeer goede. Nummer 1 van de 932, terloops, het verdient respect. Gedreven door een professioneel geweten dat ook respect afdwingt, maar dat ooit mijn verlies kan veroorzaken, deed ik daarom mijn kleine onderzoek en boekte ik een Thaise massage van een uur met biologische etherische oliën *. Ga naar dit kleine hoekje van Thailand in het hart van de 15^e district.

Het is middag als ik de deur van een heel kleine houten winkelpui in de rue de Vaugirard open duw. Het interieur is veel groter, het licht ingetogen, het decor onopgesmukt. Rechts van een erker geeft een mooie tuin een zen-touch aan de omgeving. Ik word begroet door Moï Poitevin, de manager van het etablissement, die vijf jaar geleden in Frankrijk aankwam. Het Instituut op zijn beurt opende twaalf jaar geleden zijn deuren.

Ik vraag haar hoe ze het ongelooflijke succes van Ban Sin Thai verklaart. “Onze inrichting is naar ons beeld: eenvoudig, authentiek en vriendelijk. Massage maakt deel uit van onze cultuur en onze beoefening is voorouderlijk. Al onze masseuses (12 in totaal) komen uit Thailand maar spreken een beetje Frans, ze zijn ervaren en gespecialiseerd. Afhankelijk van de behoefte van de cliënt, verwijs ik hem naar een bepaalde masseuse. We zijn geen doktoren, maar we kunnen bepaalde pijnen echt verlichten; klanten vertellen ons dat vaak. " Het Instituut is 7 dagen per week geopend van 7 uur tot 11 uur en uitgerust met 20 hutten, het slachtoffer van zijn eigen succes en weigert soms mensen, vooral in het weekend. "We hebben een trouwe klantenkring en we zijn erg selectief, ik praat veel met mensen om erachter te komen wat ze precies zoeken", vertrouwt mij Mozes toe.

Maar genoeg geklets en werk. Ik moet een massage proberen, ik. Ik word uitgenodigd om mijn schoenen uit te doen en ga naar de kelder in het gezelschap van Nok, wiens feeënvingers vooral op mijn rug zullen tokkelen, uitgeput door drie decennia golfoefening. De massage vindt plaats in het donker, gesust door typische muziek. De tafel waarop ik op mijn buik lig, is enorm. Ik heb zelden zulke grote gezien. Hierdoor kan Nok er soms op klimmen om anders kneden of strekken te oefenen. Na het reinigen van mijn voeten met warm water (ik moet erop wijzen dat ik mezelf niets te verwijten heb, dit is onderdeel van het ritueel), bestaat het begin van de massage uit sterke druk die wordt uitgeoefend op alle delen van mijn lichaam. lichaam, dat is gewikkeld in een grote handdoek.

Na ongeveer tien minuten wordt de handdoek verwijderd voor het hoofdgerecht: een massage met een olie op basis van kamille en jojoba, geurloos (voor zwangere vrouwen wordt een biologische kokosolie gebruikt ). Ik word van top tot teen in de watten gelegd, tot binnen handbereik. De mijne, maar ook die van mijn masseuse, die afwisselend haar handen, vuisten, onderarmen of ellebogen gebruikt. De druk van Nok is diep, kabbelend en de massage is ongelooflijk ontspannend. Tonisch en zacht, vloeiend en diep, de variaties zijn zodanig dat het bijna lijkt alsof tien masseuses om beurten achter mijn rug omdraaien.

Heel snel drukt mijn brein op de "uit" -toets. Ik voel een gevoel van zweven, alsof ik in een parallel universum zweef. Op een gegeven moment vraag ik me af of de trillingen van de aangrenzende metro - die we van tijd tot tijd waarnemen - geen deel uitmaken van de therapie. Het bewijs dat ik niet langer mijn hele hoofd heb. Ik voel me gewoon goed. Dan draait Nok me om, of beter gezegd vraagt ​​hij me om te draaien. De massage duurt korter, ongeveer tien minuten (misschien omdat ik had gevraagd om mijn onderrug als prioriteit te verzorgen), en eindigt met een heerlijk kneden van de hoofdhuid.

Het dessert is rustieker, maar het is voor een goed doel. Nok spaart me niet meer en oefent verschillende stukken. Soms bevind ik me, zonder mijn medeweten, in posities die bepaalde acrobaten van het circus in Peking groen van jaloezie zouden kunnen maken. Mijn gekreun en grimassen lokken hilariteit uit bij mijn partner. Het moet gezegd worden dat mijn grenzen qua flexibiliteit die van Agecanonix moeten benaderen. Soms hoor je gekraak, maar dan weer is het voor mijn bestwil. Nok zet me neer en maakt zijn extreme rekoefening af. Ik heb bijna de indruk dat ik bij de osteo of chiropractor ben. Ik vraag me af of ik in het verhaal geen 5 cm ben aangekomen.

De sessie is voorbij. Ik kleed me aan en ga de trap weer op. In gewichtloosheid. Ontspannen zo zelden. Bij de receptie, met uitzicht op de tuin, word ik uitgenodigd om plaats te nemen voor een tafel waar ik wacht op een kom met kleine stukjes groene meloen en Charentais-meloen, vergezeld van een Thaise kruidenthee gemaakt van gedroogd citroengras, bladeren van pandanus en Bengaalse kweepeer. Dit is heerlijk. Kruidenthee is ook zo populair bij klanten dat er nu kleine zakjes te koop zijn binnen het Instituut. Moï vertelt me ​​dat gezien het succes van Ban Sin Thai, de directeur van het etablissement (Jula Deveaux) volgende maand een tweede salon zal openen in de wijk Madeleine.

Ik neem afscheid en verlaat het Instituut met een glimlach. Op het trottoir roept het geluid van auto's zachte muziek op die de sterren doet dansen op de duinen. Het wordt duidelijk tijd dat ik weer op de "aan" -knop druk. Ik doe echt een moeilijke job.

Frank Crudo

* Thaise massage met biologische oliën: 45 euro voor 30 minuten, 80 euro voor 1 uur, 110 euro voor 1u30 (happy hour de week tussen 11 en 14 uur: 60 euro voor 1 uur).

https://bansinthai.fr/